بررسی اپیدمیولوژیک موارد خود سوزی مراجعه کننده به مرکز سوانح سوختگی و جراحی ترمیمی ولایت رشت، از ابتدای فروردین سال 1388 تا پایان اسفند سال 1395

مقدمه و هدف : هدف از این مطالعه تعیین توزیع اپیدمیولوژیک موارد خودسوزی مراجعه کننده به مرکز سوانح سوختگی و جراحی ترمیمی ولایت رشت ، از ابتدای فروردین سال 1388 تا پایان اسفند سال 1395 می باشد .روش ها : مطالعه حاضر از نوع توصیفی-مقطعی می باشد که در بیمارستان ولایت شهر رشت ، استان گیلان انجام شده است. حجم نمونه شامل تمام موارد خودسوزی مراجعه کننده به بیمارستان ولایت بود. تعداد کل بیماران خودسوزی که به بیمارستان مراجعه کرده و اطلاعات آنها ثبت شده بود 96 نفر بود. داده های مطالعه بوسیله چک لیست محقق-ساخته از پرونده بیماران استخراج شد . نتایج : یافته های مطالعه نشان داد که 51 درصد از بیماران زن و 67 درصد متاهل و 43 درصد خانه دار بودند. 42 درصد از بیماران سابقه بیماری روانی و 91 درصد هیچ سابقه قبلی اقدام به خودکشی نداشتند. بیشترین علت اقدام به خودسوزی، مشکلات روحی و روانی ( 38.5 ) و مشکلات خانوادگی ( 37.5 ) بوده است . فراوانی خودسوزی در مناطق شهری و روستایی تقریبا برابر بوده و رشت و لاهیجان و تالش بیشترین میزان خودسوزی را دارند و در نهایت 60 درصد از بیماران فوت کردند. میانگین و انحراف معیار سن و TBSA و مدت بستری به ترتیب 37.5 ± 1.5 و 61.3 ± 2.8 و 9.3±0.8 بوده است. تجزیه و تحلیل رگرسیون داده ها نشان می دهد که میزان مرگ ومیر با سن و TBSA رابطه مستقیم و معنادار دارد و طول مدت بستری در بیماران که زنده مانده اند نیز با TBSA جنسیت مرد و سابقه بیماری روانی و سابقه خودکشی قبلی و متاهل بودن رابطه مستقیم و با سن و میزان تحصیلات رابطه عکس دار د نتیجه گیری : در بیماران اقدام کننده به خودسوزی درصد سوختگی سطح بدن بالاست و افزایش سن و TBSA نقش اصلی در مرگ و میر بیماران دارد و مشکلات روحی و روانی و مشکلات خانوادگی علت اصلی اقدام به خودسوزی بوده است . بنابر این اگرچه میزان خودسوزی کمتر از سایر روش های خودکشی است ولی با توجه به مرگ و میر بالا ، این گروه کوچک از بیماران نیازمند توجه ویژه درمانی هستند.

کلیدواژه ها:

خودسوزی ، سوختگی ، اپیدمیولوژی