بررسی راهکارهای انعطاف پذیری در معماری مسکن

مسکن مکانی است برای آسایش انسان، که بایستی پاسخ تمامی نیازهای تن و روان و روح او را در خود فراهم نماید. انسان ها از آنجایی که خصوصیات منحصر به فردی دارند، در نتیجه نیازهای متفاوتی دارند. بی تردید می توان گفت انعطاف پذیری در زمره اصولی است که در صورت مطالعه عمیق می تواند راه گشای بسیاری از مشکلات روحی و روانی انسان در مسکن گردد. انعطاف پذیری در روند شکل گیری و بهره برداری از یک بنای مسکونی در مراحل مختلفی امکان تحقق می یابد که در هر مرحله به صورتی خاص امکانات خود را در اختیار ساکنان قرار می دهد. این امکانات طیف گسترده ای را در بر می گیرد. هدف از انجام این پژوهش ابتدا معرفی و تعمق بر روی واژه های مسکن و انعطاف پذیری و سپس بررسی راهکارهای انعطاف پذیری در رویکرد و کالبد مسکن می باشد. با توجه به موضوع و هدف روش این پژوهش، توصیفی- تحلیلی است و شیوه گردآوری اطلاعات بر مبنای کتابخانه ای و اسنادی می باشد. در ادامه به معرفی استراتژی های انعطاف پذیری در معماری مسکن که عبارتند از: سیستم های ساختمانی، توجه به قرارگیری فضاهای خدماتی، طراحی های معماری و تجهیز کردن برای استفاده انعطاف پذیر پرداخته شده و در نهایت این نتیجه حاصل می شود که معماران علاوه بر موضوعات کمی باید به نیازهای کیفی کاربران و بهره وران در فضاهای مسکونی توجه کرده و راهکار رسیدن به این مهم مشارکت وتوجه به نیازکاربران در فرآیند ساخت و ساز است.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری ، مسکن انعطاف پذیر ، سیستم های ساختمانی ، فضاهای خدماتی ، طراحی معماری