حق بر آموزش مهاجر در فقه اهل بیت و حقوق ایران و افغانستان

حق برآموزش با بهبود زندگی مادی و معنوی انسان ارتباط مستقیم دارد. محدود شدن این حق، ضربه جبران ناپذیری بر افراد محروم از آموزش وارد می کند. سطح دستیابی مهاجر برآموزش، بستگی به دیدگاه فقه و حقوقکشور مهاجر پذیر دارد. حال این پرسش مطرح می شود که از چشم انداز فقه اهلبیت و حقوق ایران و افغانستان مهاجر چه حقوقی دارد . حق بر آموزش مهاجر از پشتوانه فقهی برخوردار است. قوانین ایران و افغانستان اصل حق آموزش مهاجر را به رسمیت شناخته؛ اما محدودیت های وجود دارد. این تحقیق به روش توصیفی تحلیلی صورت گرفته و روش گردآوری آن کتابخانه است. هدف از نگارش، آشنایی مهاجر با حق آموزش و یافتن خلاهای قانونی و بیان ناهماهنگی برخی از قوانین با فقه اهلبیت است. فقه اهلبیت حق مذکور را بدون تبعیض ملیتی برای همگان تایید نموده. قوانین ایران در آموزش فوق دیپلم همچنان برای مهاجرین محدودیت های اعمال می کند. افغانستان حق آموزش مهاجر را قانون گذاری نکرده، هرچند با پیوستن به اسناد بین المللی ملزم به اعطای آن می باشد. قوانین ایران به لحاظ اعطای این حق مهاجر، بر قوانین افغانستان برتری دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش مهاجر ، دانشجویان مهاجر ، دانش آموزان اتباع ، تبعیض در آموزش ، کودکان مهاجر