انجام پیمان های وجه التزام و عزم در مقررات معاهدات

رهنما وجه التزام، یکی از بخش های موردنظر قوانین معاهدات در حوزه قضایی حقوق مرسوم به حساب می آید. وجه التزام در میان قرن شانزدهم به عنوان مهم ترین علت فعالیت ها در پذیرش یا التزام (نقض عهد) آشکار شد. این جریان با تاثیرپذیری از نقدهایی از جانب قاضی ها، انجمن های علمی و کمیته بازنگری تبدیل به قانون کشور انگلستان گردید. علاوه بر این، به عنوان احتیاج واجب در عقد معاهدات و نه در قالب سند باقی اند. با استفاده از رهنامه التزام، معاهدات تا حد بسیاری به محدوده داد و ستدی در بر دارنده مبادله ارزش بین طرفین محدود گردید. این جریان نه تنها رویکرد ممکن برای معاهدات است؛ بلکه در واقع، برای سیستم های حقوق مرسوم کاملا یکتا به حساب می آید. حیطه های قانون مدنی و سیستم های حقوقی کشورهایی مانند اسکاتلند و آفریقای جنوبی نیازی به التزام ساختار قرارداد ندارند.

کلیدواژه ها:

انجام پیمان ، وجه التزام ، مقررات معاهدات