جذب از طریق تجانس در مثنوی معنوی

در جهان هستی هر موجودی دارای انرژی است وانرژی هر موجودی مخصوص به خود اوست. طبق قانون جذب هر چیزی مشابه خود را جذب می کند. بنابرایناساس که همه ی موجودات دارای انرژی هستند، انرژی های مشابه همدیگر را جذب می کنند و به سوی هم کشیده می شوند. درسال های اخیر دانشمندان بسیاری در سراسر دنیا به بررسی قانون جذب پرداخته اند. در حالیکه مولانا جلال الدین بلخی عارف و شاعر پرآوزاه ی ایرانی قرن ها پیش این موضوع رادر قالب نظم بیان کرده است. قانون جذب در مثنوی بسیار گسترده است و از ابعاد مختلفی به آن پرداخته شده است دراین مقاله درباره ی قانون جذب از راه تجانس در مثنوی معنوی بحث شده است. و بااطلاعاتی که از طریق تحقیق کتابخانه ای و با ابزار فیش برداری از مثنوی معنوی و کتاب های روانشناسی مثبت گرای غربی و فیش برداری جمع آوری شده است و با مقایسه و تطبیق آنها این نتیجه به دست آمد که بدون شک این قانون در جهان هستی جریان دارد و می توان آن را در منابع دینی و ادبیات ایران جستجوکرد و به مطالب ارزشمند وقابل اعتمادی دست یافت.

کلیدواژه ها:

جذب ، تجانس ، ادبیات ، روانشناسی ، مولانا