دوست داشتن، دین من است

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,384

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MAEICN02_005

تاریخ نمایه سازی: 20 اسفند 1398

چکیده مقاله:

کشورهای زیادی هستند که به طور طبیعی دارای تنوع قومی، مذهبی و غیره می باشند. کشورهای مهاجر پذیر، پدیده جهانی شدن وتکنولوژی ارتباطات نیز از عوامل توسعه تنوع فرهنگی درسطح جدید هستند. هم گرایی، همبستگی، وحدت و هویت ملی در چنین جوامعی که چنین واریانسی دارند نمی تواند به تنهایی متکی به عناصر و نمادهایی همچون سرزمین، تاریخ، زبان ، دین و آیین و آداب و مناسک مشترک باشد. عامل اصلی برای ایجاد همبستگی، توجه به بعد فطری انسان است که در طول زمان و در هرمکان، ثابت، مشترک و فراگیر بین انسان ها بوده ومنشا کرامت ذاتی و نیز برخورداراز اوصاف خداپرستی، دین ورزی، کمال گرایی، حقیقت جویی، خیرخواهی، زیبایی گرایی،عدالت طلبی، آزادی خواهی و دیگر ارزش های متعالی در انسان می باشد.دوست داشتن ، محبت و عشق ورزی در فطرت آدمی ریشه دارد و نیروی محرکه زندگی همه انسانها است و آن نه بر پایه امیال شهوانی و نیازهای جسمی، بلکه نردبانی است برای رسیدن به عشق حقیقی و عشق مقدس، یعنی دوست داشتن تمام خلقت، اعم از انسان ها گیاهان، جانوران وغیرو. خاستگاه همه عشق ها و دوستی هاو مهرها و محبت ها، خداوند است. از همین روست که خداوند در همه آیات قرآنی، حتی آغاز هرسوره با تکرار دو اسم و صفت خویش، رحمان و رحیم ، به مهر ورزی خویش اشاره کرده و بیان می دارد که اصولا خلقت و آفرینش موجودات از جمله انسان ها بر اساس مهر الهی و رحمتی است که نسبت به موجودات دارد. همین رحمت الهی است که در آیه 12 سوره انعام به عنوان یک واجب از سوی خدا برای خودش مطرح می شود تا دانسته شود که تا چه اندازه رحمت و محبت و مهرورزی در هستی، جایگاه ویژه و خاصی دارد. عشق، علاقه و تمایل، انسان را به خارج از وجودش متوجه می کند. وجودش را توسعه داده و کانون هستی اش را عوض می کند و به همین جهت عشق و محبت یک عامل بزرگ اخلاقی و تربیتی است؛ مشروط به اینکه خوب هدایت شود و به طور صحیح مورد استفاده واقع گیرد. دوست داشتن و محبت کردن باعث تقویت صفات شایسته مانند اخلاص، صداقت، خیرخواهی، رقت قلب و نرم خویی، و از سویی دیگر، سبب از بین بردن صفات ناشایست مانند خودخواهی، تکبر، دورویی، غرور، حسادت و بدخواهی می شود. لذا با توجه به این که اساسا مخاطب تمام پیامبران، فطرت انسان بوده است، ضرورت دارد که حکمرانی در سیاست گذاری های فرهنگی، اجتماعی و تبلیغی و همچنین جهت ایجاد وحدت، هم گرایی و همبستگی، و نه فقط بین اقوام یا مذاهب و یا ادیان و حتی ملل، بلکه بین انسان ها، محبت و دوست داشتن را اولویت اول قرار دهد.

نویسندگان

مجتبی طهمورث پور

استاد دانشگاه فردوسی مشهد