صفوان بن ادریس اندلسی شاعر امام حسین

پس از ورود اسلام به اندلس (اسپانیای معاصر و پرتغال کنونی)، اندیشهھای شیعی وارد این اقلیم اروپایی گردید. در این میان شاعران شیعی و یا دارای گرایشات شیعی در حکومتھای شیعی اندلس، به گسترش اندیشه ھای شیعی پرداختند. با این حال شاعران وکاتبان اندلسی در طول قرنھای ۴ تا پایان قرن ۹ ھجری قمری، نمود دیگری از اندیشه ھای شیعی و عاطفه صادقشان را در رثای امام حسین علیه السلام به نمایش گذاشتند و مصیبت جانکاه کربلا را در قالب اشعار زیبا و کتاب ھای ارزشمند به اروپاییان معرفی نمودند. از این دسته افراد می توان به صفوان بن ادریس اشاره نمود که به گواه تاریخ دانان موثق اندلس، در رثای حسینی شهرت داشته است؛ اما با این حال بیشتر شعر حسینی وی در اندلس از بین رفته است و جز چند قصیده اثری از آن اشعار باقی نمانده است. در این پژوھش با بررسی تحلیلی-توصیفی-تاریخی و روش کتابخانه ای به زوایای رثای حسینی در شعر این شخصیت کمنظیر سرزمین اروپا میپردازیم. تا جایی که اطلاع داریم چنین بررسی تاریخ محور درباره شخصیت شاعر تا به حال صورت نپذیرفته است. از یافته ھای این پژوھش میتوان به ذکر نمودن پنج نمونه شعری از صفوان در رثای امام حسین(ع) نمونه ھای ناصحیح انتساب شعرھای حسینی ناھض وادی آشی و ابو عباس جراوی به وی و نیز اثبات شهرت شاعر در رثای حسینی از دید تاریخ نگاران موثق و دیگر شاعران ھم عصر وی مانند ابو بقاء رندی و ابن مرج کحل اشاره نمود.

کلیدواژه ها:

رثای حسینی ، اندلس ، صفوان بن ادریس