پیش بینی تراز سطح آب دریاچه ارومیه با استفاده از مدل جنگل تصادفی ومدل شبکه های عصبی مصنوعی

امروزه کشور هایی که با خطر کم آبی مواجه هستند، چالش منابع آب از اهمیت ویژه ای برای آن ها به حساب می آید.این موضوع در ایران و در مورد دریاچه ارومیه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. دریاچه ارومیه طی شرایط محیطی و کاهش نزولات جوی و اثرات مخرب انسانی دچار کاهش حجم آب شده و به شرایط بحرانی رسیده است. هدف اصلی در این تحقیق پیش بینی و مدل سازی سطح تراز آب دریاچه ارومیه است تا بتوان با مدیریت کافی و آگاهی از مضعیت احتمالی آینده، جهت کنترل و جلوگیری از خشک شدن دریاچه تصمیمات سازندهای اتخاذ نمود. در این تحقیق، مدل جنگل تصادفی برای اولین بار برای پیش بینی تراز آب دریاچه ارومیه مورد استفاده قرار گرفت. بدین منظور تراز آب دریاچه با استفاده از داده های مربوطه در دوره زمانی 54 ساله از سال 44 تا 97 و با استفاده از مدلهای جنگل تصادفی و شبکه های عصبی مصنوعی، مورد آزمون و ارزیابی قرار گرفت. در ادامه به منظور استفاده از مدل مناسب برای پیش بینی تراز سطح آب دریاچه، نتایج حاصل از این دو روش مقایسه و ارزیابی گردیدند. نتایج مقایسه نشان داد که شبکه های عصبی مصنوعی نتایج قابل قبول تری نسبت به مدل جنکل تصادفی ارائه مینماید.

کلیدواژه ها:

دریاچه ارومیه ، چالش منابع آب ، سری زمانی ، جنگل تصادفی ، شبکه های عصبی مصنوعی.