روش های ارزیابی توان اکولوژیکی با رویکرد توسعه شهری

با توجه به رشد روز افزون جمعیت و برآورد نیازهای مترتب بر آن، بشر همواره باعث توسعه و رشد شهرها شده که همین امر باعث تغییر شکل بخش های وسیعی از مرغوب ترین اراضی نزدیک به مکانهای شهری، از جمله زمینهای کشاورزی و جنگلی مجاور شده است. از طرفی با توجه به پویا بودن ذات بشر و نیاز جامعه بشری به پیشرفت نمیتوان توسعه شهری را متوقف یا محدود ساخت بلکه باید با ارایه راهکارهای مدیریتی مناسب به منظور بهره وری حداکثری، آسیب های وارده بر محیط زیست و منابع طبیعی را به حداقل رساند. در همین راستا روش های مختلفی برای برآورد مکانهای مناسب توسعه شهری در سال های اخیر ارایه شده و در پژوهش های مختلف مورد استقاده واقع شده است. در پژوهش حاضر سعی بر این است که علاوه بر دستهبندی روشهای مهم و اصلی مورد استفاده به منظور ارزیابی توان توسعه شهری، هریک نیز به صورت جداگانه مورد بررسی قرار داده شوند. به همین منظور مدلهای مورد بررسی در پژوهش حاضر به دو دسته پویا و غیرپویا تقسیم بندی شده و هر کدام به صورت جداگانه مورد بحث و بررسی قرار گرفتهاند. چنانچه در پژوهش های صورت گرفته همراستا با این پژوهش نیز مشهود است مدلهای مختلف با توجه به ورودی ها و شرایط مختلف مکانی و زمانی دارای خروجی های متفاوت بوده و از این رو انتخاب مدل کارا و با دقت زیاد برای منطقه مورد مطالعه اولین و اساسی ترین شرط انجام یک پژوهش مفهومی و کاربردی است. بر اساس یافته های اذعان شده در پژوهش های مختلف هر یک از مدلهای مورد بررسی دارای معایب و مزیتهای خاص خود بوده و از این رو با توجه به هدف پژوهش طراحی شدهپژوهشگر میتواند نسبت به انتخاب مدل درخور پژوهش خود اقدام نماید

کلیدواژه ها:

ارزیابی اکولوژیکی ، مدل دینامیک ، الگوریتم ژنتیک ، منطق فازی