چالش های توسعه گرای اقتصادی و جمع بندی نیروهای تحصیلکرده

جوامع در حال توسعه آموزش نیروی انسانی را در اولویت برنامه های خود قرار داده اند . این امر پتانسیل بالایی را برای توسعه و نوسازی کشورهای در حال توسعه ایجاد میکند . برغم این مهم خواسته این اقشار رو به گسترش، طلب نیازهایی است که در برنامه های توسعه این کشورها در اولویت قرار نگرفته است و در عمل دولتهای توسعه گرا با خواسته های توام با اعتراض نیروهای مدرن و تحصیلکرده مواجه می - شوند . ارایه آموزش های مدرن و ارتقاء تحصیلات، افراد را در معرض خواسته ها و دغدغه های مدرن نیز قرار میدهد و انتظارات فزایندهای رادر آنها دامن میزند . گسترش فناوری نوین ارتباطاتی و اطلاعاتی در عصر جهانی شدن نیز این روند را تشدید میکند . بدینسان عملکرددولتهای توسعه گرا در آموزش نیروی انسانی، موجب ظهور و گسترش نیروهای اجتماعی مدرن دموکراسی خواه و مشارکت جو درکشورهای در حال توسعه شده است . مقاله حاضر با طرح این سوال که چگونه میتوان به شکل حداکثری نیروهای تحصیل کرده و مدرن رادر نظام اجتماعی جذب کرد در ابتدا بر اساس ضرورت انسجام و بسیج تمامی نیروهای اجتماعی برای توسعه بویژه نیروهای تحصیل کرده به آسیب شناسی این مسیله می پردازد . فرضیه مطروحه به این نکته اشاره دارد که در نتیجه عدم ادغام ساختاری در این جوامع، نظام اجتماعی از بکارگیری و استخدام نیروهای تحصیل کرده به عنوان مهمترین منبع توسعه محروم شده است . عملکرد دولتها برای توسعه دریک کلیت و بشکل مرحله به مرحله در حوزه های گوناگون موجب شده نیروهای اجتماعی نوظهور که دغدغه هایشان متناسب با مرحله برنامه ریزی شده برای توسعه نیست، تحت عنوان نیروهای ضدتوسعه تعریف میشوند . نهایتا در پایان تلاش شده تا با بازتعریف توسعه،انسجام و تعادلی را که جامعه برای تحقق توسعه بدان نیاز دارد را به مثابه راهکاری برای تحقق برنامه های توسعه شناسایی نماییم

کلیدواژه ها:

انتظارات فزاینده ، بسیج نیروها ، جهانی شدن ، نیروهای مدرن ، انسجام اجتماعی