تاثیرآموزش مدیریت زمان بر خلاقیت و مولفه های آن در دانش آموزان ابتدایی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیرآموزش مدیریت زمان برخلاقیت و مولفه های آن در دانش آموزان ابتدایی انجام شد. روش : روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح یش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعهآماری شامل همه دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر سبزوار در سال تحصیلی 96-1395 بود. بدین منظور تعداد 40 نفر از دانش آموزان دختر پایه ششم یکی از مدارس شاهد با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شد و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش(20 نفر) و کنترل(20 نفر) قرار گرفتند. آن گاه از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد. گروه آزمایش برنامه آموزش مدیریت زمان را طی ده جلسه 60 دقیقه ای دریافت نمود، در حالی که گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد پس از اتمام جلسات آموزشی، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه خلاقیت عابدی (1363) بود. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (تحلیل کواریانس) تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین گروه های آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد و آموزش مدیریت زمان بر خلاقیت و مولفه های بسط و ابتکار گروه آزمایش تاثیر مثبت و معناداری داشته است؛ ولی بر مولفه های انعطاف پذیری و سیالی موثر نبوده است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج می توان گفت آموزش مدیریت زمان موجب افزایش خلاقیت می شود، لذا به معلمان پیشنهاد می شود به نقش آموزش مهارت های مدیریت زمان بر رشد خلاقیت آنان توجه شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت زمان ، خلاقیت ، دانش آموزان