معمار ایرانی و چگونگی تجلی یافتن شهود در اثر وی

واگرایی دیدگاه های زیبایی شناختی حال حاضر, و مجهول بودن سیرروند ذهنی به عینی و خلق اثر، در معماری معاصر باعث شد؛ با توجه به ساحت مجهول چگونگی کشف و شهود در معماری, لزوم بررسی ابعاد معرفت شناختی انسان در معماری و توجه به شناخت معماران سنتی و جهان بینی ایشان به عنوان سازنده اثر که نقش موثری در معماری دارد بیش از پیش آشکار گردد. در این تحقیق ، سعی می گردد تا اثر شهود در حیطه معماری سنتی ایرانی بررسی گردد و گفته ها و نوشته ها درباره انتساب هایی که در زمینه شهود و تزکیه نفسانی معمار به وی می دهند، تبیین شود.روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش، توصیفی- تحلیلی است و مراحل آن بدین صورت است که ابتدا مفاهیمی مرتبط با موضوع مورد بررسی در این پژوهش مطرح شده، سپس به بررسی و تحلیل این موضوعات بصورت منطقی پرداخته شده است. در نهایت نتیجه گرفته شده که معماری سنتی ایرانی واجد زبان نمادین و شهود عقلی بوده است و این نمادها را باید واجد معنی و نشات یافته از جهان بینی و شهود معمار و سازنده اثر دانست. وحدت و حقیقت در اثر توسط معماران سنتی متجلی می گشته است اما در معماری معاصر شاهد انواع دیدگاه ها و لایه های واگرای حقایق و زیبایی هستیم .

کلیدواژه ها:

ادراک ، شهود ، معمار سنتی ، شناخت ، اثر