بررسی روش های تقویت و بهسازی سازه های میراث فرهنگی

با اشاره به اینکه تاریخ هر کشوری شناسنامه مردم آن کشور است و حفظ اصالت و فرهنگ نیز یک ارزش اجتماعی بشمار می رود, نگهداری از بناهای ارزشمند تاریخی که نشانگر مسیر رشد و تعالی تمدن بشری است دارای اهمیت ویژه ای می باشد . هر کشوری تلاش میکند با بکارگیری روش های مختلف مرمت و بهسازی از تخریب ابنیه تاریخی و میراث فرهنگی خود جلوگیری کند . ایران به عنوان کشوری که دارای تمدن کهن است , میراث دار بنا های ارزشمند تاریخی باستانی فراوانی می باشد . مصالح مرسوم ساخت وساز در گذشته شامل مصالح بنایی نظیر خشت و گل , سنگ , چوب و آجر بوده , و این مصالح با توجه به ضعف در ساختار فیزیکی و پایین بودن ظرفیت برشی و کششی آنها , به عنوان مثال در برابر نیروهای بسیار قوی زلزله مقاومت ندارند و دچار خسارت های سنگینی می شوند , متاسفانه تا به حال در کشور ما در این زمینه کار اساسی روی سایت ها و مجموعه های تاریخی انجام نشده , و در عمل اقداماتی که انجام شده بدون در نطر گرفتن ارتقاء عملکرد سازه ای بنا ها بوده است . میتوان با روشهای فنی و تخصصی خاص، رفتار لرزه ای این گونه بناها را در برابر نیروهای لرزه ای ناشی از زلزله بهبود بخشیده و با مقاوم سازی آثار تاریخی، میزان خسارت را در ابنیه تاریخی به حداقل ممکن کاهش داد . در این مقاله با تفکیک اجزا , تعدادی از روش های مقاوم سازی متعلق به هر کدام را مورد بررسی قرار داده ایم .

کلیدواژه ها:

بهسازی لرزه ای ، سازه های میراث فرهنگی ، روشهای تقویت ، سازه بنایی سنتی