رویکرد مدیریت توسعه پایدار اجتماعی و تغییر و تحول اقتصادی (عدالت اقتصادی) در اقتصاد مقاومتی

اقتصاد مقاومتی، روشی برای مقابله با تحریم ها علیه یک منطقه یا کشور تحریم شده می باشد. در بیانی فراگیرتر و با رویکردی توسعه ای، اقتصاد مقاومتی به معنی تشخیص حوزه های فشار و تهدید و متعاقبا تلاش برای کنترل و بی اثر کردن آن تاثیرها و در شرایط آرمانی تبدیل تهدیدات به فرصت های جدید است. توسعه پایدار فرآیندی است که آینده ای مطلوب را برای جوامع بشری متصور می شود که در آن شرایط، زندگی و استفاده از منابع، بدون آسیب رساندن به یکپارچگی، زیبایی و ثبات نظام های حیاتی، نیازهای انسان را برطرف می سازد. مقایسه تطبیقی بین این دو مبحث، یعنی: اقتصاد مقاومتی و توسعه پایدار نشان از آن دارد که در هر دو تعریف، تاکید مشخصی بر پایداری و استفاده مناسب از فرصت های محدود ارایه گردیده است لذا بین اقتصاد و توسعه، رابطه تنگاتنگی وجود دارد و ارتباط هدفمند بین اقتصاد با توسعه پایدار زمانی در یک جامعه به بهترین شکل، ظهور می نماید که اقتصادی پویا، مقاوم و تاب آور در آن شکل بگیرد. مقاله حاضر دو هدف را دنبال می کند: نخست تشریح محتوی مدیریت توسعه اقتصادی از نگاه اجتماعی و اکولوژیکی با در نظر گرفتن اقتصاد مقاومتی، و دوم، تبیین اصول تیوریکی و ارایه فهم بیشتر از آن. از آنجا که محتوای شاخص های محیطی، شامل مفاهیم قلمرو اکولوژیکی و آثار زیست محیطی است، لذا مسایل محیطی نیز از دیدگاه تناسب آن با تصمیم گیری در مباحث پایداری توسعه اقتصادی، در مقاله حاضر به تفصیل بررسی می شود.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار اجتماعی ، عدالت اقتصادی ، شاخص های مدیریت توسعه پایدار اجتماعی ، اقتصاد مقاومتی