بررسی تاثیر ایبوپروفن در درمان دیسمنوره اولیه

سابقه و هدف: دیسمنوره اولیه یکی از شایع ترین مشکلات دوران بارداری است، به طوری که حدود 50 تا 70 درصد زنان به آن مبتلا می باشند. که پیامدهای نامطلوب آن بر کیفیت زندگی آنان تاثیر می گذارد. با توجه به مصارف رایج ایبوپروفن در درمان دیسمنوره، این مقاله ی مروری با هدف بررسی تاثیر ایبوپروفن در درمان دیسمنوره اولیه طراحی گردیده است. روش جستجو: در این مقاله ی مروری با استفاده از کلید واژه های: دیسمنوره، ایبوپروفن، زنان، در پایگاه های بین اللملی science PubMed SID Google Scholar imagiran - wel of Science Direct جستجو انجام شد و مقاله استخراج گردیده و پس از ارزیابی معیارهای ورود و خروج بر اساس چک لیست پریزما، 10 مقاله حذف شده و در نهایت 50 مقاله از سال 2000 تا 2017 لیست شد و داده های آن استخراج گردید. یافته ها: مطالعات مختلف نشان می دهد با قطع ترشح پروژسترون قبل از دوره ی ماماند، اسیدهای چرب خصوصا اسید آراشیدونیک آزاد شده و سیب تولید پروستاگلاندین ها از سلول های رحمی می شوند. لذا پاسخ التیابی که به وسیله ی این عوامل به وجود می آید سبب کرامپها و ملائم رحتمی تخیطر ایسکمی و دردهای شدید ناشی از تنگی عروق ناحیه می گردد. همچنین نتایج نشان می دهد ساده ترین راه برای درمان این مشکل دوره ایی، مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ( NSAIDS ) می باشد که با مهار مسیر سیکل اکسیژناز، سنتز پروستاگلاندین ها و ترومبوکسان را کاهش می دهد. در این زمینه داروی ایبوپروفن کاربر د رایج تری دارد که سبب کاهش درد شود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعات مختلف می توان ایبوپروفن را جهت تسکین درد افراد مبتلا به دیسمنوره پیشنهاد نمود تا از این طریق علاوه بر تسکین درد، اثر سوء آن بر فعالیت روزمره زندگی افراد مبتلا را به حداقل برساند.

کلیدواژه ها:

دیسمنوره ، ایبوپروفن ، زنان