کاربرد روش های جدید به زراعی جهت بهبود و کارایی مصرف اب در زراعت سیب زمینی در ینگجه آذرشهر

تحقیقی با هدف افزایش عملکرد سیب زمینی، کاهش مصرف آب، و انتخاب آرایش کاشت مناسب بدون افزایش سطح زیرکشت با 4 تیمار کاشت ( 1 - یک ردیف بامبا با فاصله ردیف 75 سانتی متر با یک نوار تیپ، 2 - یک ردیف جلی با فاصله ردیف 75 سانتی متر با یک نوار تیپ در روی پشته، 3 - بامبا با کاشت سنتی و آبیاری سطحی (روش مرسوم به عنوان شاهد)) و 4 - رقم سیب زمینی جلی با کاشت و آبیاری سنتی در شهرستان آذرشهر در طی سال 1396 اجرا شد. زمان آبیاری براساس نیاز گیاه نظیم و نوع و مقدار کودها براساس آزمون خاک مصرف شد. پس از برداشت، عملکرد غده کل و میزان آب مصرفی و باران موثر اندازه گیری شد. نتایج نشان دادند هر دو رقم در روش تیپ کارایی مصرف آب بیشتری از روش سنتی نشان دادند. رقم جلی بخاطر دوره رشد طولانی تر نسبت به بامبا و با وجودی که قبل از رسیدگی فیزیولوژیکی برداشت شده بود در روش تیپ کاراییبیشتری نسبت به روش سنتی داشت ( 1,63 به 0,6 ). هرچه میزان صرفه جویی در تیپ افزایش ( از % 69 - به % 4,8 -) یافت، بهره وری فیزیکی و اقتصادی آب (از 1,89 به 4,22 و از 10128 ریال به 22577 ریال) افزایش یافت اما شدت این افزایش در سیسم سنتی کمتر بود. بامبای تیپ با توجه به مصرف آب بیشتر نسبت به بامبای سنتی (حدود 5 %) بهره وری فیزیکی و اقتصادی آب بیشتری از میانگین تولید کرد.

کلیدواژه ها:

کارایی مصرف آب ، بهره وری فیزیکی و اقتصادی آب ، عملکرد غده