بررسی عملکرد سازمان بین المللی یونسکو در پیشبرد فرهنگ صلح

ویرانی های ناشی از جنگ های جهانی اول و دوم، اشتیاق به صلح و تفاهم جهانی را برانگیخت. صلح در منشور ملل متحد مهم ترین هدف سازمان ملل عنوان شده است و به صراحت در بند 1 ماده 1 حفظ صلح و امنیت بین المللی ذکر شده ا ست. از طرف دیگر در بند 3 ماده 2 منشور از کلیه اعضا می خواهد که اختلافات را با تسل به شیوه های مسالمت آمیز حل و فصل کند تا صلح و امنیت به خطر نیافتد. با پایان جنگ سرد در اواخر قرن گذشته، موجی از خوش بینی در زمینه ظهور هزاره جدید صلح، ایجاد شد. با این وجود، این خوش بینی و امیدواری به واسطه نزاع ها و درگیری های بین منطقه ای، بی ننژادی، بین فرهنگی و بین مذهبی رنگ باخت. علاوه بر این، جهانی شدن نیز در بی ثبات کردن و غیرقابل پیش بینی کردن امور بین المللی و حاکمیت اقتصادی تاثیر گسترده ای برجای گذاشت. جابجایی های فراملیتی کارگران و پناهندگان باعث افزایش تنش بین جوامعمحلی و مهاجرین شدد. از طرف دیگر، کاهش مداوم منابع طبیعی و تخریب زیست محیطی بر دردهای جوامع درگیر در نزاع و آشوب، افزود. بر این اساس، آموزش صلح و حقوق بشر و تفاهم بین المللی، به عنوان یکی از مهمترین اهداف آموزشی یونسکو در راستای تحقق توسعه پایدار و فراگیر مطرح شد. در پژوهش حاضر سعی شده است به عملکرد سازمان بین المللی یونسکو در زمینه ترویج و ارتقای صلح پرداخته شود. روش پژوهش مقاله مبتنی بر روش کتابخانه ای و توصیفی است که تلاش شده است که از ظرفیت های موجود اعم از کتاب ها و مقالات حداکثر استفاده صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

صلح و امنیت بین المللی ، یونسکو ، فرهنگ صلح