تخمین میزان پرت شبکه آبرسانی و ارائه راهکارهایی جهت کاهش هدر رفت آب در شبکه آب استان اصفهان

در این پژوهش به بررسی میزان پرت و هدر رفت آب در شبکه توزیع آب اصفهان پرداخته شده است. جهت بررسی میزان پرتی و هدررفت، ابتدا با استفاده از روش بالانسینگ میزان هدررفت در شهرهای مختلف تعیین و سپس با یکدیگر مقایسه شدند. همچنین با استفاده از تکنیک خوشهبندی شهرهای مختلف استان از لحاظ میزان هدررفت در چندین خوشه قرار گرفتند.در نهایت نیز عوامل موثر بر هدررفت آب بر اساس روش بالانسینگ آب تعیین و اثرگذارترین آنها با استفاده از آزمون فریدمن 1 تعیین گردید. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که حداقل مقدار هدررفت در بین این شهرها، مربوط به شهر انارک و حداکثر مقدار هدررفت نیز مربوط به شهر اصفهان بود، اما با توجه به این که حجم آب ورودی به شهرها نیز در میزان هدررفت آب موثر است، لذا درصد هدررفت به نسبت حجم آب ورودی نیز محاسبه گردید. بر اساس نتایج مربوط به درصد هدررفت نسبت به حجم آب ورودی، شهر هرند با %2/55 دارای کمترین مقدار هدررفت نسبت به حجم آب ورودی و شهر ونک با %49/48 دارای بیشترین مقدار هدر رفت کل نسبت به حجم آب ورودی بود. مقایسه میزان هدررفت واقعی و هدررفت ظاهری نیز در میان شهرهای مختلف استان اصفهان نشان داد که %65 مربوط به هدررفت واقعی و %35 مربوط به هدررفت ظاهری بود. در مرحله بعد بااستفاده از روش خوشه بندی K-means شهرهای مختلف در 4 خوشه از لحاظ میزان هدررفت قرار گرفتند. در نهایت نیز مهمترین عوامل موثر هدررفت شناسایی شد و نتایج حاصل از آزمون فریدمن نشان داد که نشت از انشعابات ، بیشترین تاثیر را در هدررفت آب دارد. پس از آن نشت از شبکه توزیع در رتبه دوم و عدم دقت تجهیزات اندازه گیری و مصارف غیر مجاز به ترتیب در رتبه های سوم و چهارم از لحاظ میزان تاثیرگذاری در هدررفت آب قرار دارند و بهطورکلی عوامل ناشی از فرسودگی شبکه مهمترین نقش را در هدررفت آب دارد.

کلیدواژه ها:

هدررفت آب ، روش بالانسینگ ، خوشه بندی ، شبکه توزیع آب.