تحلیل روند تغییرات دمای حداقل و حداکثر ایستگاه های منتخب غرب میانی کشور

تغییر اقلیم یکی از پیچیده ترین چالش های حال حاضر و آینده بشر میباشد. ایران نیز از این تغییرات وسیع در امان نبوده و آثار آن در بسیاری از مناطق مشاهده شده است. بالا رفتن دما و کمبود بارش اثرات نامطلوب زیادی بر تقاضای انرژی، منابع آب و امنیت غذایی داشت است. هدف از این تحقیق بررسی تغییرات و روند احتمالی در حداقل و حداکثر دماهای منطقه غرب میانی کشور است. بدین منظور از داده های حداقل و حداکثر دمای ایستگاه های سینوپتیک کرمانشاه، همدان و سنندج برای یک دوره آماری 50 ساله (1963-2012) استفاده گردید. تحلیل ها بر روی داده های ماهانه با بررسی (test Z) و بر روی داده های سالانه به کمک آزمون آماری-گرافیکی من-کندال انجام گردید. نتایج نشان داد در مقیاس ماهانه بجز دمای حداکثر ایستگاه همدان، هر سه ایستگاه در اغلب ماه های سال روند افزایشی و معنادار را در حداقل و حداکثر دما تجربه کرده اند. در مقیاس سالانه نیز دو ایستگاه کرمانشاه و سنندج رفتاری مشابه در حداقل و حداکثر دما دارند. در مقابل ایستگاه همدان در داده های سالانه نیز روند مشخصی را در حداکثر دما تجربه نکرده است. به صورت کلی بجز حداکثر دمای ایستگاه همدان که روند مشخصی در آن دیده نمی شود، در دو ایستگاه دیگر روند افزایشی و معنادار در دما وجود داشته که این تغییرات و روند در ایستگاه کرمانشاه بارزتر است.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، تحلیل روند ، من-کندال ، حداقل دما ، حداکثر دما