اختلافات کارفرما و کارگر از جنبه قوانین و مقررات کار

کار کردن یکی از حقوق و آزادی های بشر محسوب می شود که حمایت های خاص خود را اقتضاء می کند. تامین و تضمین آزادی کار، حق کار، شرایط مطلوب کار و تقویت مواضع کارگران به عنوان اقشار آسیب پذیر جامعه، از طریق تشکل در مقابل مجاری قدرت اقتصادی ، از جمله تدابیری است که در حقوق موضوعه ایران و اسناد بین المللی به آن پرداخته شده است . از سوی در روند این ارتباط بین کارگران و کارفرمایان باعث اختلافاتی پدید می آید که در این خصوص تعیین مرجع صالح برای رسیدگی در زندگی و روابط اجتماعی انسان یک امر بدیهی و آشکار است. بطوریکه در اصل 34 قانون اساسی، دادخواهی حق مسلم هر فردی شناخته شده و شخص می تواند به منظور دادخواهی به دادگاه های صالح مراجعه کنددر همین راستا ماده157 قانون کار مقرر می داردکه: هر گونه اختلاف فردی بین کارفرما و کارگر یا کارآموز که ناشی از اجرای این قانون و سایر مقررات کار، قرارداد کارآموزی، موافقت نامه های کارگاهی یا پیمان دسته جمعی کار باشد، در مرحله اول از طریق سازش مستقیم بین کارگر و کارفرما یا کارآموز و یا نمایندگان آنها در شورای اسلامی کار و در صورتی که شورای اسلامی کار در واحدی نباشد از طریق هیاتهای تشخیص و حل اختلاف به ترتیب آتی رسیدگی و حل فصل خواهد شد.

کلیدواژه ها:

قانون کار ، اختلاف ، کارفرما ، کارگر