ارزیابی بهره وری انرژی در پروتکل های هدایت مبتنی بر بردار برای شبکه ی حسگر بیسیم آکوستیک زیرآب

شبکه بیسیم حسگر زیرآب، یک عامل اساسی در پیشبرد کارآمد برنامه های تجاری و نظامی مبتنی برآب است. بواسطهی محیط پویا و متغیر در زمان زیرآب، فناوریهای شبکه ی زمینی را نمیتوان در محیط آب اجرا نمود. با توجه به اثر تضعیف شدید آب دریا بروی منابع انتقال امواج نوری و RF ، امروزه، سیگنال آکوستیک به عنوان یک موج حامل ایده آل، بطور فراگیر برای ارتباطات بیسیم زیرآب استفاده میشود. چالش عملکرد این شبکه، میزان مصرف انرژی در حسگرهاست. راهبرد میسر برای بهبود کیفیت مصرف انرژی در گره های حسگر زیرآبی، اتخاذ یک ساز و کار جدید انتقال داده به جای تخصیص منابع توان است. در برنامه هایی که بازیابی بیدرنگ داده های حسگری موضوع اساسی نمی باشد، پروتکل مسیریابی با هدف دستیابی به یک ارتباط قابل اطمینان و بهره وری انرژی طراحی میشود. نخستین الگوریتم مطرح شده برای شبکه ی حسگر زیرآب، VBF است. در این مقاله، ضمن معرفی و تشریح پروتکل های مبتنی بر الگوریتم VBF، جنبه ی بهره وری انرژی آنها برای ارتباطات بیسیم آکوستیک زیرآب مورد ارزیابی قرار میگیرد.

کلیدواژه ها:

شبکه ی حسگر بیسیم زیرآب ، پروتکلهای مسیریابی مبتنی بر بردار (VBF) ، بهره وری انرژی.