جایگاه امام علی (ع) در شعر و ادب فارسی با تکیه بر واقعه غدیر

شعر و ادب فارسی همواره تحت تاثیر حوادث و رخدادهای تاریخی _ مذهبی آثار شگرفی در دامن خود پرورش داده است و شاعران و نویسندگان فارسی زبان با الهام از زندگی انبیاء و اولیاء الهی و امامان معصوم به عنوان اسطوره های دینی به آثار خود رنگ عرفانی و مذهبی بخشیده اند؛ هر چند هدف این هنرمندان ذکر تاریخ نیست بلکه یادکرد رجال بزرگ تاریخی مانند حضرت علی(ع) را دستمایه سرودن شعر خود قرارداده اند. آن ها با بیان و وصف ویژگی ها و سجایای اخلاقی این بزرگان، الگوهای رفتاری ایده آلی در بهبود روند زندگی بشر به مخاطبان خود ارائه داده اند. عشق و علاقه به امیرالمومنین، حضرت علی(ع)، بعد از ورود اسلام به سرزمین ایران به صورت پررنگی در دل مردم وجود داشته است در این راستا بزرگان شعر و ادب نیز کوشیده اند تا ارادت و علاقه خود را به مولای متقیان ابراز کنند چنانکه وصف ویژگی های فردی و اجتماعی حضرت علی(ع)، همراهی همیشگی او با پیامبراکرم (ص)، مجاهدت های ایشان در راه اسلام ، شجاعت و دلاوری، سخاوت و بخشندگی، جوانمردی و عدالت، علم و حکمت ایشان در پرتو ولایت و جانشینی رسول اکرم (ص) و اشاره به واقعه غدیرخم در نزد شاعران فارسی زبان از جایگاه والایی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

امام علی (ع) ، شعر ، غدیر ، شجاعت ، سخاوت ، حکمت.