درآمدی بر چهرهOهای ناامنی در حکومت امام علی (ع) از منظر نهجOالبلاغه

در گفتمان های سیاسی، امنیت مطلق از ارزش واقعی برخوردار نیست. دستیابی به سطحی از امنیت برای عموم شهروندان لازم و ضروری است، اما طرح امنیت مطلق جز به ناکجاآباد نخواهد انجامید. نسبیOبودن از ویژگی های ذاتی امنیت است و بر این اساس حتی همان وضعیتی که برای یک گروه شرایط امن محسوب می شود، برای گروه یا گروه های دیگر ممکن است احساس ناامنی تلقی شود. دوره پنجOساله حاکمیت امام علیO(ع)، نشان از بحران ها و نگرانی های عمیقی دارد که موید دیدگاه یاد شده است. بی تردید موازین امنیتOساز در رفتارهای حاکمیتی امام (ع) فراوانند، ولی همOزمان توجه به چهره های ناامنی نیز در بررسی سیاسی دوران آن امام همام، مهم تلقی می شود. مقاله زیر تلاش دارد تا به بررسی این پرسش کلیدی بپردازد که متغیرهای امنیتOزدا در دوران حکومت امام علی (ع)، از منظر دیدگاه های مطرحOشده آن امام در نهجOالبلاغه چگونه تحلیل می شود برای پاسخ به این پرسش پس از طرح کلی دیدگاه امام (ع) در زمینه امنیت، چهره های ناامنی در پنج سطح میراث بیOعدالتی ، تجدید جاهلیت ، بدعت در سنت ، عصیان و سرکشی و رخOنمایی فتنه و واگرایی مورد بررسی قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

امنیت و ناامنی ، عدالت ، بدعت و جاهلیت ، فتنه و سرکشی