رابطه هوش معنوی، انگیزش درونی وخود کارآمدی دانشجویان

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین هوش معنوی ،انگیزش درونی و خودکارآمدی بود . جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری در سال تحصیلی1391- 1390 به تعداد9785 نفر بود . حجم نمونه تحقیق بر اساس جدول کرجسی و مورگان 370 نفر تعیین شد . روش نمونه گیری، تصادفی طبقه ای بود و آزمودنی ها با توجه به جمعیت گروه های آموزشی مختلف به تناسب تعداد دانشجویان دختر و پسر انتخاب شدند . برای گردآوری اطلاعات سه پرسشنامه ی هوش معنوی برایان کینگ ، انگیزش درونی محقق ساخته و خودکارآمدی شوارتزروجروسلم استفاده گردیدند.روش تحقیق همبستگی بود و برای تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد . یافته ها نشان دادند که بین هوش معنوی و انگیزش درونی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد . r = 0/283 همچنین رابطه مثبت و معناداری بین هوش معنوی و خودکارآمدی وجود دارد r = 0/361 نتایج همچنین نشان دادند که تفاوت معناداری بین هوش معنوی و خودکارآمدی دختران و پسران وجود ندارد اما تفاوت معناداری بین هوش معنوی و انگیزش درونی دختران و پسران وجود دارد بطوری که دختران انگیزش درونی بیشتری از پسران دارند. نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیره نشان داد که رگرسیون مولفه خودکارآمدی از روی هوش معنوی و انگیزش درونی ،از لحاظ آماری معنادار است وهوش معنوی و انگیزش درونی 13/5 درصد از واریانس متغیر خودکارآمدی را تبیین می کنند.

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، انگیزش درونی ، خودکارآمدی.