بررسی فضای آموزشی درمانگاه های منتخب آموزشی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد: جزء جدایی ناپذیر یاددهی و یادگیری در درمانگاه

مقدمه: درمانگاه سرپایی مکانی جهت دریافت خدمات تشخیصی، درمانی و مشاوره ای است، بدون اینکه نیاز به بستری شدن باشد. فضای فیزیکی درمانگاه جزء مهم آموزشی آن است که می تواند بر کیفیت آموزش اثر به سزایی داشته باشد. این مطالعه با هدف تعیین مطلوبیت شاخص های مربوط به محیط فیزیکی درمانگاه های بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی یزد انجام شد.روش ها: این مطالعه، مطالعه ای توصیفی بود که در آن سه درمانگاه بیمارستان های آموزشی شهرستان یزد مورد بررسی قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها چک لیست محقق ساخته بود، که وضعیت آموزشی درمانگاه را در پنج بعد فضای داخلی، وضعیت روشنایی، وضعیت تهویه، وجود تسهیلات و دسترسی به منابع آموزشی مورد بررسی قرار می داد. پس از جمع آوری اطلاعات، داده ها توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: در درمانگاه فرخی، بالاترین درصد فراوانی به بعد روشنایی (%87/5) اختصاص داشت و پایین ترین درصد فراوانی مربوط به بعد تسهیلات (%31/25) بود. در درمانگاه بیمارستان شهید صدوقی نیز، بالاترین درصد فراوانی به بعد روشنایی (%100) اختصاص داشت و پایین ترین درصد فراوانی مربوط به بعد تسهیلات (%31/25) بود. در بیمارستان افشار نیز بالاترین درصد فراوانی مربوط به روشنایی (%100) و پایین ترین درصد فراوانی مربوط به بعد تهویه (%70) بود. در حالت کلی درمانگاه های مورد مطالعه بالاترین درصد فراوانی را در بعد روشنایی (%78/5) و پایین ترین آن را در بعد تسهیلات (%62/5) دارا بودند.نتیجه گیری: درمانگاه های بررسی شده در حیطه های تهویه و دسترسی به منابع آموزشی در وضعیت خوب و در حیطه های روشنایی و تسهیلات در وضعیت خیلی خوب قرار دارند. با توجه به عدم وجود مطالعات کافی در زمینه محیط فیزیکی، به ویژه در حیطه آموزش درمانگاهی، بر ضرورت انجام مطالعات مشابه تاکید می شود. همچنین حفظ و ارتقای کیفیت شرایط یاد شده باید در اهم اهداف سازمانی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

فضای فیزیکی ، آموزش درمانگاهی ، یادگیری در بیمارستان ، آموزش در بیمارستان ، فرایند یاددهی – یادگیری ، آموزش پزشکی