محاسبه ردپای آب هوش مصنوعی (با تاکید بر ChatGPT-۳)

گلاله غفاری1

[1]- استادیار بخش تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه، ایران،

(g.ghaffari@areeo.ac.ir, golale.ghafari@gmail.com)

چکیده

هوش مصنوعی (AI) به سرعت در حال پیشرفت است و یکی از مهمترین دستاوردهای اخیر، ایجاد مدل های زبانی بزرگ مانند ChatGPT-3 است. ChatGPT-3 که توسط OpenAI توسعه یافته، یک مدل پردازش زبان طبیعی (NLP) پیشرفته است که می تواند در طیف گسترده ای از موضوعات، متن شبیه به انسان تولید کند. در حالی که ChatGPT-3 کاربردهای متعددی دارد و پتانسیل انقلاب در صنایع مختلف را داراست، ضروری است تا تاثیر آن بر محیط زیست مورد توجه قرار گیرد. آموزش و اجرای چنین مدل های زبانی بزرگی نیازمند منابع محاسباتی قابل توجه و مصرف انرژی زیاد است و می تواند به انتشار گازهای گلخانه ای و تخریب محیط زیست کمک کند. امروزه علیرغم مزایا و پتانسیلهای فراوان هوش مصنوعی، ردپای زیست محیطی مدلهای هوش مصنوعی، به ویژه ردپای کربن، مورد بررسی عمومی قرار گرفته است که منجر به پیشرفت اخیر در کارایی کربن هوش مصنوعی شده است. اما متاسفانه ردپای آب مدلهای هوش مصنوعی عمدتا نادیده گرفته شدهاند که اگر این موضوع به درستی مورد توجه قرار نگیرد، افزایش مصرف آب میتواند یک مانع بزرگ و بالقوه برای هوش مصنوعی از نظر زیست محیطی در آینده باشد. لذا در این تحقیق اقدام به بررسی روشهای برآورد ردپای آب در هوش مصنوعی ChatGPT-3 و روشهای کاهش میزان مصرف آب در هوش مصنوعی شده است.

واژه­های کلیدی:

ردپای آب، تغییر اقلیم، مدیریت منابع آب، هوش مصنوعی (AI)، ChatGPT-3