NDRC ( اتاق حل اختلاف ملی در عرصه فوتبال)

هوالوهاب

NDRC ( اتاق حل اختلاف ملی در عرصه فوتبال)

چکیده

در دسامبر ۲۰۲۳، فیفا چارچوب نظارتی جدیدی برای اتاق های ملی حل اختلاف (NDRC) تصویب کرد. این چارچوب با هدف بهبود سیستم حل اختلافات داخلی در فوتبال و کاهش وابستگی به نهادهای بین المللی و دادگاه های عمومی طراحی شده است. این یادداشت به بررسی ساختار، مزایا، الزامات و صلاحیت های NDRC می پردازد و فدراسیون هایی که موفق به دریافت مجوز فیفا شده اند را معرفی می کند.

مقدمه

فوتبال به عنوان یکی از محبوب ترین ورزش های جهان، با چالش های متعددی در زمینه حل اختلافات قراردادی بین بازیکنان، مربیان و باشگاه ها مواجه است. تاکنون، بسیاری از این اختلافات به فیفا یا دادگاه های عمومی ارجاع می شدند که این فرآیندها اغلب زمان بر و پرهزینه بودند. در پاسخ به این چالش ها، فیفا چارچوب نظارتی جدیدی برای اتاق های ملی حل اختلاف (NDRC) معرفی کرده است که هدف آن تسهیل و تسریع فرآیند حل اختلافات در سطح ملی است.

اتاق های ملی حل اختلاف (NDRC) چیست؟

اتاق های ملی حل اختلاف (NDRC) ساختاری هستند که به منظور حل و فصل اختلافات مربوط به روابط استخدامی در فوتبال در سطح ملی ایجاد شده اند. این اتاق ها جایگزین مناسبی برای ارجاع اختلافات به فیفا یا دادگاه های عمومی هستند و باید حداقل الزامات و استانداردهای اساسی رسیدگی را رعایت کنند.

مزایای NDRC

1. ساختار متناسب با نیازهای فوتبال: NDRC به گونه ای طراحی شده است که نیازهای خاص صنعت فوتبال را برآورده کند.

2. حل اختلاف سریع و موثر: این سیستم امکان ارزیابی و حل اختلافات را در کوتاه ترین زمان ممکن فراهم می کند.

3. کاهش هزینه ها: استفاده از NDRC هزینه های مرتبط با حل اختلافات را به طور قابل توجهی کاهش می دهد.

الزامات اساسی برای به رسمیت شناخته شدن NDRC

برای اینکه یک اتاق ملی حل اختلاف توسط فیفا به رسمیت شناخته شود، باید شرایط زیر را دارا باشد:

1. تاسیس رسمی: NDRC باید توسط فدراسیون عضو فیفا به عنوان نهاد رسمی حل اختلاف تاسیس شود.

2.درج در اساسنامه: وجود NDRC باید در اساسنامه فدراسیون مربوطه به عنوان نهاد تصمیم گیری رسمی ذکر شود.

3. انطباق با اصول: NDRC باید با الزامات تعیین شده در اصول به رسمیت شناختن فیفا و مقررات استاندارد مطابقت داشته باشد.

4. شفافیت: تمام مقررات، قوانین رسیدگی و تصمیمات NDRC باید به صورت عمومی منتشر شوند.

صلاحیت و حوزه اختیارات NDRC

NDRC صلاحیت رسیدگی به اختلافات مربوط به روابط قراردادی بین کارکنان (بازیکنان و مربیان) و کارفرمایان (باشگاه ها) را دارد. این صلاحیت عمدتا در موارد با بعد ملی اعمال می شود. در موارد بین المللی، نیاز به شرط صلاحیت انحصاری در قرارداد مربوطه یا وجود توافق جمعی بین طرفین است.

ساختار و ترکیب NDRC

ساختار NDRC بر اساس اصول زیر طراحی شده است:

1. اصل نمایندگی برابر: تعداد نمایندگان کارفرمایان (باشگاه ها) و کارکنان (بازیکنان) باید مساوی باشد.

2. انتخاب نمایندگان کارکنان: اولویت با انجمن بازیکنان وابسته به FIFPRO است. در صورت عدم وجود چنین انجمن هایی، سازمان های نماینده معتبر دیگر می توانند نمایندگان را انتخاب کنند. در نهایت، فرآیند انتخاب باید مورد توافق فیفا و FIFPRO باشد.

3. انتخاب نمایندگان کارفرمایان: نمایندگان کارفرمایان توسط سازمان های نماینده کارفرمایان (مانند لیگ) انتخاب می شوند. در صورت عدم وجود چنین سازمان هایی، باشگاه ها با مدیریت فدراسیون اقدام به انتخاب نمایندگان می کنند.

4. رئیس و نواب رئیس: رئیس و نواب رئیس NDRC باید با توافق ذینفعان انتخاب شوند و باید مستقل و بی طرف باشند.

فدراسیون های مجاز

فیفا اخیرا فهرستی از فدراسیون هایی که مرجع داخلی حل اختلاف آن ها توسط فیفا به رسمیت شناخته شده است منتشر کرده است. در حال حاضر، هشت فدراسیون موفق به دریافت این مجوز شده اند:

1. بلژیک

2. کرواسی

3. انگلیس

4. فرانسه

5. اندونزی

6. مکزیک

7. ایرلند

8. اوکراین

نتیجه گیری

اتاق های ملی حل اختلاف (NDRC) گامی مهم در جهت بهبود سیستم حل اختلافات در فوتبال محسوب می شوند. این ساختار نه تنها فرآیند حل اختلافات را تسریع و کم هزینه تر می کند، بلکه انطباق بیشتری با نیازهای خاص صنعت فوتبال دارد. با به رسمیت شناخته شدن فدراسیون های بیشتری توسط فیفا، انتظار می رود که NDRC به عنوان یک نهاد کلیدی در حل اختلافات فوتبالی در سطح جهانی مطرح شود.

منابع

- فیفا (۲۰۲۳). چارچوب نظارتی جدید برای اتاق های ملی حل اختلاف (NDRC).

- FIFPRO (۲۰۲۳). راهنمای اجرایی برای NDRC.

- اساسنامه فدراسیون های عضو فیفا.