ابدیت فی نفسه فیض حق

[محیی الدین بن عربی]

فاما علم سر الازل فاعلم ان الازل عباره عن نفی الاولیه لمن یوصف به و هو وصف لله تعالی من کونه الها و اذا انتفت الاولیه عنه تعالی من کونه الها فهو المسمی بکل اسم سمی به نفسه ازلا من کونه متکلما فهو العالم الحی المرید القادر السمیع البصیر المتکلم الخالق البارئ المصور الملک لم یزل مسمی بهذه الاسماء و انتفت عنه اولیه التقیید فسمع المسموع و ابصر المبصر الی غیر ذلک و اعیان المسموعات منا و المبصرات معدومه غیر موجوده و هو یراها ازلا کما یعلمها ازلا و یمیزها و یفصلها ازلا و لا عین لها فی الوجود النفسی العینی بل هی اعیان ثابته فی رتبه الامکان فالامکانیه لها ازلا کما هی لها حالا و ابدا لم تکن قط واجبه لنفسها ثم عادت ممکنه و لا محالا ثم عادت ممکنه بل کان الوجوب الوجودی الذاتی لله تعالی ازلا کذلک وجوب الامکان للعالم ازلا (1)

***

[یزدانپناه عسکری]

تارهای نور وجود عالم بی نهایت و آگاه به وجود خویش اند و هر فیض حق ازلی و در نفس خویش یک ابدیت است.

________________

1 - محیی الدین بن عربی، الفتوحات المکیه (اربع مجلدات)، 4 جلد، دار الصادر - بیروت، چاپ: اول، جلد 1 ؛ صفحه 189