آگاهی پویا

امروزه در تقابل با رویکرد ایستا (دکارتی) به خودآگاهی، در حوزه علوم شناختی و فلسفه ذهن رویکرد جدیدی به خودآگاهی شکل گرفته است که از آن با نام رویکرد پویا یا تکامل گرا یاد می شود. قائلین به این رویکرد که از جمله آنها می توان به داماسیو، راچت، لارنسن و بیکر اشاره کرد، علیرغم برخی اختلاف نظرها، در چند محور با یکدیگر اشتراک دارند. این محورها عبارتند از الف- حقیقت "من" یا "خود" وابسته به جوهری مجرد و مستقل از بدن نیست بلکه ریشه در بدن و اندام بدنی دارد. ب- حقیقت "خود" و به تبع آن خودآگاهی امری ایستا نیست بلکه یک فرآیند پویا و رو به تکامل است. ج- ارتباط با جهان و انسانهای دیگر نقش کلیدی در تکامل خودآگاهی دارد. د- خودآگاهی نسبت مستقیم با بدنمندی دارد زیرا خودآگاهی حداقل در مراتب ابتدایی آن ریشه در تمایز بین بدن و محیط پیرامون دارد. (1)

***

ظهور دینامیکی و پویای وجود را نمی توان به یک هستنده ی ایستا تبدیل کرد. (2)

***

[یزدانپناه عسکری]

جریان بی وقفه درخشان وجود، هرگز ایستا نیست. توده واحد آگاهی انرژی مند انسان (هستنده ی موجود) توسط اقتدار جامع جمیع اسماء، به صورت موجودیتی واحد و به هم پیوسته نگاه داشته شده است.

__

1- بررسی و تحلیل دیدگاه ملاصدرا در مورد خودآگاهی با نظر به رویکردهای ایستا و پویا به خودآگاهی در علوم شناختی و فلسفه ذهن، حسین زمانیها ، فاطمه عباسی، فصلنامه ذهن، سال بیست و پنجم شماره 3 (پیاپی 99، پاییز 1403) صفحه49

2- چه هستی متافیزیک در اندیشه ی هایدگر، علی اکبر کریمی

https://rasekhoon.net/article/show/708440