«در هر لباس و شغلی از اختلاف اجتناب کنیم»

«در هر لباس و شغلی از اختلاف اجتناب کنیم»

https://fa.shafaqna.com/news/1959882/

«وحدت در جامعه و دوست داشتن افراد و محبت به یکدیگر امری مهم و لاینفک از زندگی اجتماعی است، البته این دوست داشتن به معنای تایید اعتقادات مذاهب دیگر نیست بلکه بابی برای گفت و گو و هدایت است.

از جمله اهداف ارسال رسل و انزال کتب، برطرف ساختن اخلافات بشری و وحدت افراد چهت حرکت به عبودیت است. همانگونه که در آیه ۲۱۳ بقره خداوند فرموده است: «کان الناس امه واحده فبعث الله النبیین مبشرین ومنذرین وانزل معهم الکتاب بالحق لیحکم بین الناس فیما اختلفوا فیه» اگر در آیه تدبر کنیم ایجاد تفرقه و عدم وحدت برخلاف آیه فوق است .

هیچ توجیه و دلیل منطقی برای ایجاد تفرقه میان شیعه و اهل سنت وجود ندارد و ضرورت تقویت وحدت و وفاق و پرهیز از ایجاد اختلافات موجب اقتدار اسلام خواهد شد .

از رسالت های مهم پیامبر(ص) نزدیک کردن قلوب به یکدیگر بوده است. پیامبر(ص) در برخورد با افراد مخالف مذهب با رفق و مدارا برخورد می کرده اند و در آیه «فبما رحمه من الله لنت لهم ولو کنت فظا غلیظ القلب لانفضوا من حولک» به رفتار ایشان اشاره شده است.

در روز فتح مکه شخصی چنین رجزی خواند «الیوم یوم الملحمه، الیوم تستحل الحرمه: امروز روز کشتار و جنگ و انتقام است، امروز روز شکسته شدن حرمت هاست» پیامبر (ص)، امام علی (ع) را مامور کرد تا پرچم را از او بگیرد و به امام علی(ع) فرمود: تو پرچم را وارد شهر کن و بگو: «الیوم یوم المرحمه: امروز روز رحمت و مهربانی است.» امام علی (ع) نیز در نامه ای به مالک اشتر فرموده است: «مالک! دلت را نسبت به شهروندان حکومتت مالامال از رحمت و عطوفت نما و مبادا مانند درندگان به فکر دریدن ایشان باشی چرا که ایشان از دو گروه خارج نیستند یا در دین با تو برادرند و یا در خلقت با تو برابر».

سیاست خارجی و داخلی دولت و کارگزاران نظام و افراد جامعه باید بر اساس جذب و جلب دیگران و وفاق باشد.
همانگونه که امام خمینی(ره) فرموده اند: «اگر خدای نخواسته ما با هم اختلاف کنیم و آن جهت الهی را که خدای تبارک و تعالی به ما امر فرموده است که: «و اعتصموا بحبل الله» را فراموش کنیم، یک وقت می بینید که عنایت خدا کنار می رود و ما همان خواهیم شد که بوده ایم. ما خودمان کاری نمی توانیم بکنیم. باید ما آن مقداری که می توانیم الهیت مطلب را حفظ کنیم و اجتماع داشته باشیم و وحدت کلمه داشته باشیم.» (خمینی، صحیفه امام، ج۱۲، ص ۲۱۸)

از دیدگاه ایشان: «امروز ما مکلف هستیم که در هر لباس و هر شغلی هستیم، از اختلاف کلمه احتراز و به وحدت اسلامی که پیوسته مورد سفارش کتاب و سنت است گرایش نموده، و کلمه حق را علیا و کلمه باطل را سفلا قرار دهیم. در این موقع حساس که کشور ما و اسلام عزیز در معرض خطر عظیم است، تکلیف همه گروه ها و افراد، خطیر و عظیم است. سستی و سردی در حال حاضر و اختلاف و افتراق کلمه، در حکم انتحار و به هدردادن خون فرزندان اسلام است.» (خمینی، صحیفه امام، ج۴، ص ۳۱۲)

امام خمینی در خصوص پرهیز از اختلاف با اقلیت های مذاهب برای رسیدن به وفاق و عدم تفرقه فرموده اند: «ما پیوستگی خودمان را به اقلیت های مذهبی اعلام می کنیم. ما برادری خودمان را به برادران اهل سنت اعلام می کنیم. دشمنان اسلامند که می خواهند ما را با برادرهای خودمان مختلف کنند. دشمن های اسلام یا گول خورده های از آنها هستند که در این وقت مخالفت ما بین دو دسته را اعلام می کنند. ما اعلام می  کنیم وحدت کلمه مسلمین را.

اگر مسلمین وحدت کلمه داشتند، امکان نداشت اجانب بر آنها تسلط پیدا بکنند. این تفرقه در بین مسلمین است که باعث شده است که اجانب بر ما تسلط پیدا بکنند. این تفرقه مسلمین است که از اول با دست اشخاص جاهل تحقق پیدا کرد، و الآن هم ما گرفتار هستیم. واجب است بر همه مسلمین که با هم باشند.» (خمینی، صحیفه امام، ج۶، ص ۸۴) از دیدگاه ایشان: «بین شیعه و سنی ابدا تفرقه نیست؛ بین شیعه و سنی نباید تفرقه باشد. باید وحدت کلمه را حفظ کنید. ائمه اطهار ما سفارش کردند به ما که بپیوندید با هم؛ و با هم اجتماعمان را حفظ کنیم. و کسی که این اجتماع را بخواهد که به هم بزند، یا جاهل است و یا مغرض. و نباید به این حرف ها گوش بکنند. برادران سنی ما نباید به یک تبلیغاتی که از طرف دشمنان اسلام می شود ترتیب اثر بدهند. ما با آنها برادر هستیم، آنها با ما برادر هستند. این مملکت مال همه ماست، مال همه ما. مال اقلیت های مذهبی، مال مذهبیون ما، مال برادران اهل سنت ما. همه ما با هم هستیم.» (خمینی، صحیفه امام، ج۶، ص ۸۴)