ابزاری بنام برنامه ریزی

امروزه برنامه ریزی کل ابزار بسیار مهمی برای شرکت های تولیدی و خدماتی است. به تعیین کمیت و زمان تولید به منظور تامین تقاضای پیش بینی شده با کمترین هزینه ممکن و با حفظ کیفیت محصول در همان زمان مربوط می شود. برنامه ریزی کل، نقش عملکردی مدیران عملیاتی است. این شامل اتخاذ تصمیمات زمانبندی است که به مسائل مربوط به تطابق تولید برای پاسخگویی به تغییرات تقاضا می پردازد. برنامه ریزی کل مستلزم کنترل موجودی ها، نرخ تولید، تعداد کارگران، ظرفیت تولید و سایر متغیرهای تولید است. عناصر از طریق گزینه های استراتژی مختلف که به عنوان گزینه های ظرفیت یا گزینه های تقاضا طبقه بندی می شوند به دست می آیند. استراتژی های گزینه ظرفیت مختلفی وجود دارد که مدیران عملیات در تولید و برخی شرکت های خدماتی می توانند در برنامه ریزی کل برای برآوردن پیش بینی های تقاضا در آینده از آن ها استفاده کنند. تغییر استراتژی سطح موجودی یک گزینه ظرفیت است که در آن مدیر تنظیماتی را در سطح موجودی به منظور پاسخگویی به تقاضای آتی انجام می دهد. برخی از مدیران عملیات می توانند الزامات نرخ تولید شرکت را مطابقت دهند. استراتژی دیگر تغییر نرخ تولید از طریق اضافه کاری یا زمان بیکاری است. بخش عملیات شرکت ها همچنین ممکن است از گزینه استراتژی پیمانکاری فرعی استفاده کند تا نیازهای ظرفیت کوتاه مدت را در دوره های اوج تقاضا بدست آورد.آخرین استراتژی ظرفیتی که می تواند توسط مدیران عملیات استفاده شود، استفاده از کارگران پاره وقت است. تاثیرگذاری بر تقاضا یک استراتژی تقاضا است که شرکت ها سعی می کنند تقاضا برای محصول خود را از طریق تبلیغات، فروش شخصی، تخفیف ها و تبلیغات افزایش دهند. شرکت ها همچنین می توانند از «سفارش برگشتی» در دوره های تقاضای بالا به عنوان استراتژی برنامه ریزی کل استفاده کنند. در نهایت، شرکت ها همچنین می توانند از اختلاط محصولات و خدمات ضد فصلی به عنوان یکی از گزینه های تقاضا استفاده کنند.

---