رقص ذرات جهان

[مولانا]

ای مطرب جان، چو دف بدست آمد - این پرده بزن که، یار مست آمد

چون چهره نمود آن بت زیبا - ماه از سوی چرخ، بت پرست آمد

ذرات جهان به عشق آن خورشید - رقصان ز عدم بسوی هست آمد

غمگین ز چیی؟ مگر ترا غولی - از راه ببرد و هم نشست آمد؟

زان غول ببر بگیر سغراقی - کان بر کف عشق از الست آمد

این پرده بزن که، مشتری از چرخ - از بهر شکستگان به پست آمد

در حلقه این شکستگان گردید - کان دولت و بخت در شکست آمد

این عشرت و عیش چون نماز آمد - وین دردی درد آبدست آمد

خامش کن و در خمش تماشا کن - بلبل از گفت پای بست آمد (1)

***

[عمادالدین نسیمی]

در نقش و صفت نام و نشانی نتوان یافت - آنجا که کند شعشعه ذات تجلی

ذرات جهان را همه در رقص بیابی - آن دم که شود پرتو خورشید هویدا

در روی تو ار ذات بود غایت کثرت - وحدت بود آن لحظه که پیوست بدانجا

انجام تو آغاز شد، آغاز تو انجام - چون دایره را نیست نشانی ز سر و پا (2)

***

[یزدانپناه عسکری]

ذرات جهان ، سیال و جاودانه در جنبشی دائمی و تغییر ناپذیر.

_______

1 – کلیات دیوان شمس تبریزی ، مولانا جلال الدین محمد بلخی به کوشش دکتر ابوالفتح حکیمیان – تهران: انتشارات پژوهش 1383- غزل 686

2 - دیوان اشعار فارسی، سید عمادالدین نسیمی، تصحیح: سید احسان شکر خدا و نرگس سادات. مقدمه: دکتر حسین محمد زاده صدیق. 7:47