اقامتگاه عملکرد آدمی

[مولانا]

ای گذر کرده ز حال و هم ز قال - رفته اندر خانه فیه الرجال

ای بدیده روی وجه الله را - کین جهان بر روی او باشد چو خال

خال را حسنی که هست از رو بود - ور نمی بینی چنین چشمی بمال

چون بمالی چشم در هر زشتیی - صورتی بینی کمال اندر کمال

چند صورتهاست پنداری که اوست - تا رسی اندر جمال ذو الجلال

خلق را میراند آن خوبی او - میکشاند گوش جان را که تعال

خاک کوی دوست را از بو بدان - خاک کویش خوشتر از آب زلال

اندران آب زلال اندر نگر - تا ببینی عکس خورشید جمال

تا شنیدم گفتن شیرین او - میفزاید گفتن خویشم ملال

دامن او گیر یعنی درد او - رویدت از درد او صد پروبال

سر نمی ارزد بدردسر، عجب - خوش بیندیش و رها کن قیل و قال

سر خمارت داد مستیها دهد - زیر این مستی سر سحر حلال

از می این مه به شب بیدار باش - سر منه جز در سجود ابتهال (1)

***

[یزدانپناه عسکری]

وقایه در خانه فیه الرجال میان تجربیات حیات و نیروی حیات، عین الیقین ساجدین تا تطهیر به گاه مرگ.

فیه رجال یحبون ان یتطهروا و الله یحب المطهرین – توبه : 108

و اعبد ربک حتی یاتیک الیقین - الحجر : 99

_____

1 - مولانا جلال الدین محمد بلخی(مولوی)، دیوان کبیر شمس، طلایه - تهران، چاپ: اول، 1384. صفحه 1290