درون گرایان و برون گرایان

تفاوت اصلی بین برون گرایی و درون گرایی از نظر ماهیت ، رفتاری نیست ، بلکه زیستی و ژنتیکی است . آیزنک (1997) معتقد بود که علت اصلی تفاوت های بین برون گرایان و درون گرایان به سطح برانگیختگی مغزی آن ها ، وضعیت فیزیولوژیکی که عمدتا ارثی است نه آموخته شده ، مربوط می شود . چون برون گرایان سطح برانگیختگی مغزی پایین تر از درون گرایان دارند ، آستانه حسی آن ها بالاتر است و بنابراین ، به تحریک حسی واکنش کم تری نشان می دهند . درون گرایان برعکس ،با سطح برانگیختگی بالاتر مشخص می شوند و در نتیجه آستانه حسی پایین تر ، به تحریک حسی واکنش بیش تری نشان می دهند.

بنابراین درون گرایان از فعالیت هایی نظیر رویدادهای اجتماعی دیوانه وار و شلوغ ، اسکی در شیب های تند، سقوط آزاد ، ورزش های رقابتی و مواردی از این قبیل دوری می کنند . و برون گرایان از فعالیت هایی چون کوهنوردی ،قماربازی ، رانندگی با سرعت زیاد و ... لذت می برنند. 

**برون گرایان با معاشرتی بودن و تکانشگری ، و درون گرایان با منفعل و جدی بودن مشخص می شوند. 

1) برون گرایان عمدتا با صفات معاشرتی و تکانشگری مشخص می شوند ، اما شوخ طبعی ،سرزندگی ،حاضر جوابی ،خوش بینی ، و صفات دیگری که بیانگر افرادی است که به خاطر ارتباطشان با دیگران تقویت می شوند نیز آن ها را مشخص می کند. 

2) درون گرایان به وسیله ی صفات مخالف با صفات برون گرایان مشخص می شوند ، آن ها را می توان به صورت آرام، نافعال، غیر معاشرتی ، محتاط، خوددار ، فکور ، بدبین ، صلح جو ،هوشیار و مقید توصیف کرد.