اثر استرس و فرسودگی شغلی بر عملکرد کلی سازمان

 امروزه پیامدهای استرس و فرسودگی شغلی بر یک سازمان می تواند بسیار شدید باشد. افزایش رقابت جهانی منجر به ظهور بازده کاری چالش برانگیز و تقاضاهای شایستگی برای هر کارمند شده است. به دلیل استرس و فرسودگی شغلی، سازمان ها بیشتر احتمال دارد که درگیری های مکرر را بین کارکنان تجربه کنند. به احتمال زیاد مکانیسم های ارتباطی و بازخوردی شکسته ایجاد می شود. این ممکن است منجر به آسیب قابل توجهی در سیستم های ارائه خدمات شود. سازمان ها به طور بالقوه درآمدهای خود را از دست می دهند و زمانی که توسط کارگران تحت فشار خدمت می شوند ناکارآمد می شوند. علاوه بر این، به دلیل استرس و فرسودگی شغلی، سازمان ها بیشتر متحمل هزینه های درآمدی قابل توجهی در برنامه های تعیین شده توسط منابع انسانی برای مدیریت قربانیان می شوند. استرس و فرسودگی شغلی باعث کاهش عزت نفس و انگیزه در بین کارگران می شود. در نتیجه حس نوآوری را از دست می دهند. این شرایط یک سازمان را زائد می کند و رقابت عمومی آن را با سایر شرکت ها به دلیل عدم تازگی کاهش می دهد. استرس و فرسودگی شغلی همچنین این پتانسیل را دارد که سازمان را با افزایش جابجایی، غیبت و همچنین افزایش انگیزه برای کارمندان مواجه کند. بنابراین، سازمان ها بیشتر احتمال دارد که منابع انسانی ارزشمند خود را از دست بدهند و نرخ بهره وری را به حداقل برسانند. در واقع بدیهی است که استرس و فرسودگی شغلی اثرات منفی بالقوه ای بر عملکرد کلی سازمان دارد. 

---