ذکر دائمی پروردگار

2 آبان 1403 - خواندن 4 دقیقه - 173 بازدید

انسان باید همیشه شکور و قدرشناس باشد. اگر کسی احسانی و محبتی به او کرد یا کاری برای او انجام داد، یا اگر سر سفره ای نشست، باید قدرشناسی و تشکر کند و اگر توانست بهتر از آن پاسخش را بدهد. این نشانه ادب، اقتضای انسانیت و یک صفت بسیار پسندیده است که خیلی نزد خدا و حتی خلق خدا، ارزش دارد و به آدم اعتبار می بخشد.

آیا تا به حال دقت کردیم، غذایی که می خوریم، مکانی که در آن زندگی می کنیم و هر چیزی که داریم، ملک و مال امام زمان ارواحنافداه است؟ حتی نفسی که می کشیم و اصلا همه هستی ما از اوست. ما سر سفره احسان آن حضرت نشسته ایم و همه نعمت هایی که به ما رسیده و می رسد، با دست مبارک امام عصرروحی فداه است.(دعای عدیله: ببقائه بقیت الدنیا و بیمنه رزق الوری و بوجوده ثبتت الارض و السماء. به واسطه وجود مقدس او دنیا باقی است و به برکت او مخلوقات روزی می خورند و به واسطه او آسمان و زمین پابرجا است.«زادالمعاد ص424» )

اقل قدرشناسی و تشکر از ایشان این است که؛ به یاد ولی نعمت خود باشیم. لااقل برای صاحب خانه و صاحب و مالک همه چیز خود، دعا کنیم. خودمان را تحت ولایت، سرپرستی و فرمانروایی آن حضرت قرار دهیم. چون اگر انسان خودش را تحت فرماندهی آن حضرت ببیند، بالاخره روحیه و خلقیات فرمانده در فرمانبردار تاثیر می گذارد و او را تربیت می کند و این حداقل شکری است که انسان می تواند بجا آورد.

اگر انسان حقیقتا می خواهد "دائما به یاد خدا" باشد، واجب است در دلش "دائما به یاد امام زمان علیه السلام" باشد. همه تقوی از همین جا شروع می شود. این همان معنای جمله ای از زیارت جامعه کبیره است که عرض می کنیم: «و ادمتم ذکره: شما ائمه علیهم السلام ذکر خدا را دائمی کردید».

یاد امام عصر علیه السلام همان ذکر خدا بلکه بالاترین ذکر خداست؛ زیرا یاد آن بزرگوار بیشترین چیزی است که انسان را به یاد خدا می اندازد و تمام قلب و جان آدم را به خدا متوجه می کند. توجه و یاد او همان تذکر و توجهی است که انسان را از گناه و آلودگی دور می کند و به طاعت خدا دعوت می کند. پس چه خوب است بلکه شرط حیات است که این تذکر، دائمی باشد.

بنابراین می توان گفت امام زمان علیه السلام ذکرالله الاعظم است و "ذکر دائمی خدا"ست و ذکر اگر دائمی شد یا به عبارتی اگر انسان "دائم الذکر" شد، این ذکر دائمی به او اطمینان و آرامش دائمی خواهد بخشید و این همان معنای آیه شریفه است که فرمود:" الا بذکر الله تطمئن القلوب."

- (الذین آمنوا وتطمئن قلوبهم بذکر الله الا بذکر الله تطمئن القلوب: آنان که ایمان آورده و دل هایشان به یاد خدا آرامش میگیرد، آگاه باشید که تنها با یاد خدا دل ها آرامش پیدا میکند.«رعد/28»)

و ذکر دائمی انسان را پاک خواهد ساخت چون امیرالمومنین می فرماید: این مداومت بر ذکر، غذای روح ها و کلید پاکی است: مداومه الذکر قوت الارواح و مفتاح الصلاح . (غرر الحکم ، ح ۹۸۳۲ .)