حمایت از کپی رایت محصولات فرهنگی در قالب ابداع و اختراع

دانشگاه پیام نور (همه مراکز) 

 

در قانون‎گذاری داخلی در ایران، اولین قانون مربوط به مالکیت صنعتی در سال 1304تصویب شد، در سال 1310 قانون مربوط به ثبت علائم و اختراعات در 51 ماده به تصویب مجلس وقت رسید. قانون ثبت اختراعات، علائم تجاری و طرح های صنعتی در آخرین روزهای سال 1386 از تصویب مجلس شورای اسلامی گذشت و بعد از پنج سال اجرای آزمایشی در شرف بازنگری قرار گرفت، مهجورترین حق از میان حقوق مالکیت فکر ی در ایران مربوط به حقوق مالکیت ادبی و هنری است؛ در سال 1346وزارت فرهنگ و هنر وقت لایحه حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان را تهیه و در آبان ماه 1347 تقدیم مجلس کرد که در سال 1348 به تصویب شورای ملی رسید. این قانون از هر جهت جدید و مترقی بود.

قانون حمایت از حقوق پدیدآورندگان نرم‎افزارهای رایانه‎ای، در سال 1379 توسط مجلس به تصویب رسید، که حقوق پدیدآورندگان به مدت 30 سال حمایت می شود. در سال 1383هم مجلس شورای اسلامی قانون مربوط به حمایت از نشانه‎های جغرافیایی را تصویب کرد.

 در عرصه بین‎المللی ، ایران در سال 1337 به کنوانسیون پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی پیوست و در سال 1377 آخرین اصلاحات آن را پذیرفت، در سال 1380 اساس نامه سازمان جهانی مالکیت فکری را پذیرفت و عضو این سازمان شد، در سال 1382 به موافقت نامه و پروتکل مادرید در رابطه با ثبت بین‎المللی علائم تجاری و در سال 1383 موافقت‎نامه مادرید در مورد جلوگیری از نصب نشانه های منبع غیرواقعی یا گمراه کننده بر روی کالا و همچنین موافقت‎نامه لیسبون در مورد حمایت از اسامی مبدا و ثبت بین‎المللی آن‎ها ملحق شد.

*برگرفته از مقاله : بررسی تاثیرات نقض قوانین بین المللی کپی رایت محصولات فرهنگی و هنری در ادامه فعالیت های تهیه کنندگان بخش خصوصی نوشته نوید دهقانی

محل انتشار: ماهنامه علمی-تخصصی مطالعات میان رشته ای هنر و علوم انسانی، دوره: 2، شماره: 14