طلاق فوری و ابعاد بخشنامه جدید معرفی زوجین به مراکز مشاوره

زندگی مشترک زوجین در مواردی با چالش هایی روبرو می شود و طلاق بعنوان راه حل نهایی می تواند تشدید اختلافات را کاهش و آن ها را خاتمه دهد و بهمین جهت زوجین بعد از اینکه تصمیم به جدایی می گیرند به دنبال سریع ترین راهکار برای اجرای این تصمیم هستند و به این منظور از روش های مختلفی استفاده می شود. یکی از این روش ها این است که معمولا زوجه نسبت به ابراء تمام یا بخشی از مهریه اقدام می نماید و زوج نیز در مقابل نسبت به تنظیم وکالت در طلاق اقدام می کند. در چنین مواردی زوجه بعنوان وکیل مدنی زوج در طلاق لزوما باید از وکیل دادگستری استفاده نماید چرا که محاکم وکیل مدنی را در پرونده نمی پذیرند. لذا با مراجعه زوجه به وکیل، وکالتنامه ای با زوج به نمایندگی زوجه تنظیم می شود. به بیان دیگر، خانم جهت اجرای وکالتی که از مرد گرفته است برای همسرش وکیل دادگستری تعیین می کند و این وکیل دادخواست گواهی عدم امکان سازش به درخواست زوج را ثبت می کند. در واقع در این دادخواست خواهان زوج است با نمایندگی زوجه؛ و زوجه خوانده دعوی است. بهرحال پس از ارجاع پرونده به شعبه دادگاه خانواده معمولا وکلا در جلسه اول دادرسی باستناد ماده 98 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی تغییر خواسته داده و گواهی عدم امکان سازش را به طلاق توافقی تغییر می دهند تا روند کار تسریع گردد. وفق ماده 25 قانون حمایت خانواده در صورتی که طلاق توافقی باشد ارجاع به مرکز مشاوره ضروری است و در همین جهت بخشنامه مورخ 04 مهر 1403 معاون اول رئیس قوه قضاییه اعلام می دارد که دادگاهها در صورت تغییر خواسته به طلاق توافقی باید زوجین را به مرکز مشاوره معرفی نمایند. به نظر می رسد زوجین با عنایت به تصمیم خود مبنی طلاق فوری در چنین مواردی مراجعه به مرکز مشاوره را اطاله دادرسی تلقی می نمایند. بهرحال در این موارد نیز راهکارهای متعددی جهت ثبت فوری طلاق وجود دارد.

دکتر محمدرضا ابری