زمان رو به پایان و شماری از اصول و مراحل گام به گام تقویت خط ترک مخاصمات اسراییل و سپاه پاسداران

ترک مخاصمات و منازعات بین سپاه پاسداران و اسراییل یک موضوع پیچیده، چندلایه، به روز و چندوجهی و با لزوم بررسی ریشه های متعدد است که این منازعه به دلایل تفاوت های گاه مذهبی، فرهنگی، سیاسی و تاریخی و سرزمینی، برخاسته است. برای درک بهتر این موضوع، شماری از مراحل گام به گام و اصول کار ترک سازنده ی تخاصم، بررسی بیشتر می گردد:

۱. شناسایی منابع تنش
شاید اولین و نخستین گام در ترک مخاصمات، شناسایی دلایل و منابع تنش است. در این زمینه، اختلافات مذهبی و ایدئولوژیک، منافع سیاسی و نظامی، و بررسی دقیق تاریخ منازعات(تبارشناسی منازعات)، نقش بسزایی دارند. هر دو طرف باید درک کنند که ریشه های تنش ها به چه موضوعاتی برمی گردد تا بتوانند به طور موثری به حل آن ها بپردازند.

۲. ایجاد زمینه گفت وگو
پس از شناسایی منابع تنش، نیاز به ایجاد یک بستر گفت وگوی سازنده و اعتمادآفرین، حس می شود. این مرحله ممکن است شامل ایجاد سازوکارهای دیپلماتیک، مذاکره های غیررسمی و نظارت بین المللی باشد. ایجاد اعتماد بین طرفین، کلیدی است؛ عدم اعتماد می تواند هر ابتکاری را ناکام نماید. و می توان با ترفندها و ابزارهایی به یک راه حل میانه و مرضی الطرفین در خصوص اختلافات اسراییل و سپاه پاسداران در قبال موضوع اساسی فلسطین دست یافت.

۳. شفاف سازی منافع و نگرانی ها
هر دو طرف باید منافع و نگرانی های خود را به وضوح بیان و علنی کنند، تا بتوان به یک خط متعادل و میانه دست یافت. این امر به تبادل اطلاعات و درک بهتر مواضع یکدیگر کمک می کند. می توان به برگزاری جلسات مشترک برای تبادل نظر و شناخت دقیق حساسیت ها و مواضع و رویکردها پرداخته شود.

۴. تدوین استراتژی های بی طرفی
پس از ایجاد گفت وگو، تدوین استراتژی ها برای کاهش تنش ضروری است. این استراتژی ها می تواند به طور مثال شامل تامین امنیت پایدار ایران و اسراییل و فلسطین و توقف کامل موشک پرانی و راکت پراکنی ها و بمب گذاری های طرفین درگیر علیه یکدیگر و توقف فعالیت های نظامی اصلی و نیابتی(proxy) در مرزهای یکدیگر، و توقف کامل کشتارهای انسانی از یکدیگر و احترام به جان شهروندان اسراییلی و فلسطینی و ایرانی و تبادل اطلاعات امنیتی و همکاری در زمینه های نظامی و غیرنظامی و انجام رزمایش های مشترک نظامی ارتش اسراییل و سپاه پاسداران در زمینه های مورد توافق مشترک می باشد.

۵. ایجاد توافقات موقت
توافقات موقت می تواند در کوتاه مدت به کاهش تنش ها کمک کند. این توافقات باید شامل تعهدات روشن و عواقب نقض آن ها باشد. همچنین، نظارت برای اجرای این توافقات ضروری است.

۶. مشارکت جامعه مدنی
مشارکت جامعه مدنی و سازمان های غیردولتی و مردم نهاد و اندیشکده ها و کنشگران صلح و آشتی، می تواند در این فرآیند به شکل چشمگیری موثر باشد. این نهادها می توانند به تقویت گفت وگوهای اجتماعی و فرهنگی و سیاسی و امنیتی طرفین متخاصم کمک کرده و اعتمادسازی را تسهیل کنند.

۷. نظارت و ارزیابی
نظارت بر اجرای توافقات و ارزیابی پیشرفت در فرایند صلح، جزو مراحل حیاتی و اساسی است. ارزیابی می تواند شامل بررسی نتایج و شناسایی نقاط ضعف در روند باشد. این فرایند باید به طور منظم انجام شود.

۸. تقویت آموزش و آگاهی
آموزش و آگاهی بخشی به جامعه درباره اهمیت صلح و همکاری و هم افزایی و هم کوشی مشترک طرفین متخاصم ایران و اسراییل و فلسطین، می تواند به کاهش تنش ها کمک کند. این آموزش ها می تواند از طریق برنامه های فرهنگی، رسانه ها و کارگاه های آموزشی و پنل های علمی و تخصصی صورت گیرد.

۹. تداوم و پایداری
حفظ صلح یک فرایند طولانی مدت و صبرمحورانه است و نیاز به تداوم و استمرار دارد. پس از ایجاد توافقات اولیه، طرفین باید به دنبال تقویت اراده ها و راه های جدیدی برای تقویت همکاری های خود باشند و به اصلاح و بازبینی بینش و متون اعتقادی و آموزشی و پرورشی خود در قبال یکدیگر و تلفیق آن با متون مسالمت جویانه و مداراجویانه در قبال یکدیگر برآیند.

نتیحه گیری
در نهایت، ترک مخاصمات طرفین درگیر ایران و اسراییل و فلسطین، نیاز به اراده و همکاری همه جانبه از سوی طرفین درگیر دارد. با انجام این مراحل و اصول، امکان کاهش تنش ها و دستیابی به صلح پایدار فراهم می شود. و باید برای دستیابی به آن، گام های جدی و راستین و صادقانه از سوی رهبران سیاسی و مذهبی و رهبران نظامی و کنشگران صلح و انجمن ها و نهادهای ملی و بین المللی و افکار عمومی و شهروندان و سایر طرف های ذینفع، برداشته گردد.


نگارش و تنظیم: بنیامین صادقی(پژوهشگر صلح و حل و فصل منازعات و میانجیگری بین المللی)
12 اکتبر 2024
Bensad5800@gmail.com