ارتباط والدگری با کفایت با فرایند اجتماعی شدن و هویت یابی نوجوان

ارتباط والدگری باکفایت با فرایند اجتماعی شدن و هویت یابی نوجوانان

رابطه والد-کودک هویت و جهان بینی اورا شکل می دهد و وضعیت بهزیستی روانشناختی ،میزان تاب آوری و شادمانی و خودانگیختگی او را رقم میزند .
پدر و مادر منبع عشق صادقانه ،بی قید و شرط هستند که در رشد و خودشکوفایی کودک نقش مهمی ایفا می کنند. درمراحل چرخه زندگی زوجین با تولد نوزاد وظایف و نقش جدید مراقبت ، حمایت و هدایت و رشد معنوی را علاوه بر نقش های زن و شوهری خویش به عهده دارند .
چیزی به عنوان والد تمام عیار و کامل وجود ندارد ،همه انسان ها در مسیر پویای زندگی مرتکب نقض و بدکارکردی می شوند .
مولفه هایی مانند عشق ،تحسین، صداقت،انعطاف پذیری، پذیرش،تاب آوری، تشویق در عزت نفس سالم و سلامت روان کودک تاثیر مثبت دارد. همچنین رفتار نامناسب ،تحقیر،بی توجهی ،تنبیه بدنی،سرکوب هیجانات و عدم ابرازشان به عدم خودمختاری و استقلال کودک منجر می شود.
حال والدینی را ببینید که آهنگ رشدی کودک و روحیه چالش پذیری استقلالش را به رسمیت نمی شناسند و این خود به عزت نفس وی آسیب می رساند. حس من به اندازه کافی خوب نیستم!
آیا نسبت به حقوق خود به عنوان یک کودک یا نوجوان و مراحل رشدی خود و تکلیف هایش آگاه هستید؟

آیا فکر میکنید ارتباط شما با والدین سرمنشا استرس و اضطراب است ؟
آیا شما را کنترل و تحقیر می کنند و مهارت چالش پذیری و استقلال را از شما محروم می کنند و از تصمیمات شما ناخشنودند و بابت تصمیم هایتان احساس بی کفایتی میکنید ؟
آیا توانایی مواجهه با مشکلات و تعارضات بین فردی را ندارید ؟
آیا در روابط خود عدم قاطعیت و جراتمندی را تجربه می کنید ؟
آیا احساس به اندازه کافی خوب نبودن میکنید ؟
اگر والدین شما پیوسته به لحاظ عاطفی ،فیزیکی به شما آسیب میزنند و کنترل تمام وجودتان را دارند و اجازه ابراز وجود و خلاقیت را در شما خفه کرده اند ،در اثر تلنبار چنین تجربیات آسیب زای احساسات غم ،خشم و شرم و مسائل حل نشده عاطفی ،شما در بزرگسالی نیز اضطراب و درد را تجربه خواهید کرد مگر با شناسایی و ترمیم جراحت های هیجانی کودکی، به زندگی و سلامت روان خویش جان دوباره ببخشید .
والدینی که گره های شخصیتی خود را واکاوی نکرده و حتی از آن بی خبر هستند سعی دارند با کنترل بیش از حد و مهار رشد و خودمختاری کودک، کودکی وابسته و ترسو و مضطرب بپرورانند.
متاسفانه از این والدین به عنوان سمی یاد می شود اما من می گویم والدین ناآگاه و آسیب دیده که خودشان هم در رشد و تجربه احساساتشان زخم خورده اند .بنابراین خودانگیختگی و نگاهی همدلانه را جایگزین نگاه خصمانه و حس قربانی بودن کنیم و برای پرورش ظرفیت های درون روانی خویش با تاب آوری و شهامت سری به جای زخم های عاطفی مان بزنیم و بعد ترمیم آنها با شفقت به خود و بخشش والدین از حقوق انسانی خود دفاع کنیم و در مسیر هویت یابی و تحقق بخشیدن به خود توانمند شویم .
سارادرویش #دکتری تخصصی #نوجوان من #هویت # والدگری سالم #بهزیستی روانشناختی