پیوستگی آیات قرآن

قرآن کریم به عنوان مجموعه ای از آیات تشریعی خدای سبحان، هم در لفظ و هم در معنا از اعجاز برخوردار است. یکی از وجوه اعجاز لفظی این کتاب آسمانی، ارتباط و پیوستگی آیات و کلمات و عبارات باهمدیگر است. بسیاری از نکات تفسیری از مقابله و اقتران کلمات درآیات و سور و به عبارت دیگر، از سیاق آیات با تدبر به دست می آید. مفاهیم و واژگان اگر در میدان شناختی خود و در اثر ارتباط با واژگانی که در این ساحت معنی شناختی {منظور از معنی، همان مدلول لفظ و آن چیزی است که لفظ برای آن وضع شده، معنی لازم لفظ بوده بدین مفهوم که هیچگاه از آن جدا نمی شود چه اینکه سر پیدایش الفاظ، انتقال معانی و مفاهیم ذهنی به دیگران است.به تعبیر علمای منطق: اذا وجد اللفظ فکانما وجد المعنی.فلذا نقول: وجود اللفظ وجودالمعنی(مظفر،1420:ص 29)} قرار دارند معنا شوند باب جدیدی برای غور در معارف ناب قرآنی به روی آدمی گشوده می شود. منظور از رابطه هم نشینی، رابطه ای از نوع ترکیب است میان الفاظ که از منطوق آیات به دست می آید الفاظی که در یک شبکه و زنجیره کلامی کنار و مقترن با یکدیگر قرار گرفته اند. چیزی که در آیات قرآن کریم به وضوح میان واژگان کلیدی دیده می شود.ایزوتسو دانشمند شهیر ژاپنی، در این زمینه می نویسد:کلمات یا تصورات در قرآن، هریک تنها و منعزل از کلمات دیگر بکار نرفته، بلکه با ارتباط نزدیک به یکدیگر مورد استعمال قرار گرفته اند و معنی محسوس و ملموس خود را دقیقا از مجموع دستگاه ارتباطی که با هم دارند به دست می آورند. (ایزوتسو،1374: ص 5)