اهداف مدیریت زنجیره تامین

اهداف مدیریت زنجیره تامین

هدف از مدیریت زنجیره تامین بهبود کارایی فرآیند زنجیره تامین است تا محصول مناسب، به موقع و با کمترین هزینه به دست مشتری برسد (لای و همکاران[1]، 2012). اعتﻘاد به اینکه مدیریت زنجیره تامین می تواند موجب پاسخگویی بهتر به مشتری و در نهایت سوددهی بیشتر شود، بسیاری از مدیران را متوجه بحث مدیریت زنجیره تامین نموده است (کچن و همکاران[2]، 2004) ، شفیعی و همکارانش (1388)، عوامل سوق دهنده سازمان ها به سوی مدیریت زنجیره تامین را به صورت زیر بیان کرده اند: نیاز به فعالیت های بهبود، افزایش سطح برون سپاری، پیچیدگی زنجیره تامین، اهمیت تجارت جهانی، افزایش جهانی شدن، فشارهای رقابتی، افزایش هزینه حمل ونقل و نیاز به مدیریت موجودی ها.

همچنین شکاری (1384)، اهداف مدیریت زنجیره تامین را به دو دسته اصلی و فرعی تقسیم کرده است که عبارتند از:

اهداف اصلی:

· تاکید بر برآورده ساختن موثر تقاضاهای مشتریان

· افزایش سهم بازار و سود برای همه سازمان های درگیر در زنجیره تامین

اهداف فرعی:

· ایجاد توانایی توسعه محصولات جدید

· حداقل نمودن مدت زمانی که یک محصول زنجیره تامین را طی کرده و به دست مشتری نهایی می رسد.

· حداکثر نمودن انعطاف پذیری زنجیره تامین در برآورده کردن نیازهای مشتریان

2-1-4- فرایندهای مدیریت زنجیره تامین

فرﺁیندهای زنجیره تامین از دیدگاه های متفاوتی دسته بندی شده و مورد مطالعه قرار گرفته اند که ما در اینجا به سه فرآیند عمده آن اشاره خواهیم کرد:

مدیریت اطلاعات: امروزه نقش، اهمیت و جایگاه اطلاعات برای همگان بدیهی است. گردش مناسب و انتقال صحیح اطلاعات باعث می شود تا فرایندها موثرتر و کاراتر گشته و مدیریت آن ها آسان تر گردد. این نکته در بحث مدیریت اطلاعات در زنجیره، مدیریت سیستم های اطلاعاتی و انتقال اطلاعات نیز صحت دارد. مدیریت اطلاعات هماهنگ و مناسب میان شرکا باعث خواهد شد تا تاثیرات فزاینده ای در سرعت، دقت، کیفیت و جنبه های دیگر وجود داشته باشد. مدیریت صحیح اطلاعات موجب هماهنگی بیشتر در زنجیره خواهد شد.

مدیریت لجستیک: در تحلیل سیستم های تولیدی، موضوع لجستیک بخش فیزیکی زنجیره تامین را در بر می گیرد. این بخش که کلیه فعالیت های فیزیکی از مرحله تهیه ماده خام تا محصول نهایی شامل فعالیت های حمل ونقل، انبارداری، زمان بندی تولید و ... را شامل می شود، بخش نسبتا بزرگی از فعالیت های زنجیره تامین را به خود اختصاص می دهد. در واقع، محدوده لجستیک تنها جریان مواد و کالا نبوده بلکه محور فعالیت های زنجیره تامین است که روابط و اطلاعات، ابزارهای پشتیبان آن برای بهبود فعالیت ها هستند.

مدیریت روابط: مدیریت روابط، تاثیر شگرفی بر همه زمینه های زنجیره تامین و همچنین سطح عملکرد آن دارد. در بسیاری از موارد، سیستم های اطلاعاتی و تکنولوژی مورد نیاز برای فعالیت های مدیریت زنجیره تامین به سهولت در دسترس بوده و می توانند در یک دوره زمانی نسبتا کوتاه تکمیل و بکار گمارده شوند. اما بسیاری از شکست های آغازین در زنجیره تامین، معلول انتقال ضعیف انتظارات و توقعات و نتیجه رفتارهایی است که بین طرف های درگیر در زنجیره به وقوع می پیوندد. علاوه بر این مهم ترین فاکتور برای مدیریت زنجیره تامین موفق، ارتباط مطمئن میان شرکا اعتماد متقابل به قابلیت ها و توانایی های یکدیگر داشته باشند. در توسعه هر زنجیره تامین یکپارچه، توسعه اطمینان و اعتماد در میان شرکا از عوامل مهم نیل به موفقیت است (جباری،1393).

تامین کنندگان می توانند تاثیر بسیار زیادی بر روی عملکرد شرکت ها در مقوله های قیمت، کیفیت، تکنولوژی و تحویل داشته باشند. در دهه های اخیر، رویکرد جدید و مهمی که در مدیریت زنجیره تامین مطرح شده است، تقویت و گسترش ارتباطات با تامین کنندگان سازمان در قالب سیستم مدیریت روابط تامین کنندگان[3](SRM) است، که توجه آن به کل زنجیره تامین از تهیه مواد اولیه تا مصرف کننده نهایی معطوف شده است به طوری که بتواند امکان افزایش رضایت مشتری و کاهش هزینه ها را فراهم آورد. لذا در این کار رویکرد بهینه سازی کل فعالیت زنجیره تامین، بر پایه تامین کنندگان در نظر گرفته شده است. به جای ارتباط از نوع برنده - بازنده، ارتباط نزدیک و اعتماد متقابل از نوع برنده - برنده جایگزین ارتباطات قبلی شده و عمده فعالیت ها به حذف عملکرد ضعیف تامین کنندگان و توسعه بهبود عملکرد تامین کنندگان از طرف خریدار متمرکز شده است و وظیفه فرآیند خرید به مدیریت ارتباط با تامین کنندگان - که تعداد آن ها به دقت کاهش یافته است - تغییر نموده است. به طور کلی مدیریت روابط تامین کننده به دنبال ارائه چارچوب های مناسب برای ارزیابی مستمر، توسعه عملکرد و انتخاب تامین کنندگان مناسب می باشد (توکلی،1393).

[1]lai et al

[2]Ketchen et al

[3] Supplier Relationship Management