تاب آوری و تالاسمی

تالاسمی یک اختلال ژنتیکی است که به دلیل نقص در تولید هموگلوبین در بدن ایجاد می شود.

 این بیماری می تواند عوارض جسمی و روانی متعددی را برای بیماران به همراه داشته باشد. در این میان، تاب آوری به عنوان یک عامل مهم در سازگاری و کیفیت زندگی بیماران تالاسمی مطرح شده است.
تالاسمی، مانند سایر بیماری های مزمن، پیامدهای روان شناختی مهمی دارد که می تواند به طور قابل توجهی بر بقا و کیفیت زندگی بیمار تاثیر بگذارد.
این بیماری و درمان مادام العمر آن می تواند منجر به احساس گناه، افسردگی، خشم و احساس متفاوت یا محدود بودن شود.
بیماران اغلب احساسات منفی شدیدی را ابراز می کنند که می تواند ارتباط با ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی را مختل کندمطالعات شیوع بالایی از علائم افسردگی را در بین بیماران تالاسمی نشان داده است.
به گزارش میگنا رسانه تاب آوری و سلامت روان ایران تالاسمی می تواند باعث ناراحتی روانی قابل توجهی برای مراقبان و خانواده های افراد مبتلا شود کودکان مبتلا به تالاسمی در مقایسه با همسالان سالم، میزان اضطراب، افسردگی، پرخاشگری و کناره گیری اجتماعی را افزایش می دهند بار روانی تالاسمی فراتر از بیماران است
حمایت روانشناختی و مداخلات موثر برای کمک به بیماران تالاسمی و خانواده هایشان برای مقابله با این بیماری بسیار مهم است.
هدف ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باید ایجاد یک اتحاد درمانی قوی، گوش دادن به تجربیات عاطفی بیماران و ارائه حمایت همدلانه باشد تحقیقات در مورد درمان های روانشناختی خاص برای تالاسمی هنوز محدود است به طور خلاصه، تاثیر روانی تالاسمی قابل توجه و چند وجهی است. غربالگری، نظارت، و ارائه حمایت روانشناختی مناسب و مداخلات درمانی برای بهبود نتایج و کیفیت زندگی این جمعیت بیمار ضروری است
تاب آوری می تواند به عنوان یک فرایند پویا در نظر گرفته شود که به افراد کمک می کند تا با موفقیت از موقعیت های دشوار عبور کنند.

اهمیت تاب آوری در بیماران تالاسمی
بیماران مبتلا به تالاسمی با چالش های متعددی در زندگی روزمره خود مواجه هستند. این چالش ها می تواند شامل درد و ناراحتی ناشی از درمان های طولانی مدت، محدودیت های فیزیکی، مشکلات روانی-اجتماعی و همچنین نگرانی های مربوط به آینده باشد.
در این شرایط،  این توانایی و سازه روانشناختی به عنوان یک عامل مهم در سازگاری و کیفیت زندگی بیماران تالاسمی مطرح شده است.
تاب آوری به بیماران کمک می کند تا با چالش های زندگی مقابله کرده و از آنها عبور کنند. بیماران با داشتن تاب آوری بالا، می توانند به طور موثرتری با بیماری خود کنار بیایند، به زندگی خود معنا ببخشند و کیفیت زندگی بهتری را تجربه کنند.

عوامل موثر بر تاب آوری در بیماران تالاسمی

مطالعات نشان داده اند که عوامل مختلفی بر تاب آوری بیماران تالاسمی تاثیر می گذارند. برخی از این عوامل عبارتند از:
1. حمایت اجتماعی: حمایت خانواده، دوستان و سایر افراد مهم در زندگی بیماران می تواند به افزایش تاب آوری آنها کمک کند.
2. مدیریت استرس: توانایی بیماران در مدیریت استرس و هیجانات منفی می تواند به افزایش تاب آوری آنها منجر شود.
3. خودکارآمدی: باور بیماران به توانایی خود در مقابله با چالش های زندگی، می تواند تاب آوری آنها را افزایش دهد.
4. معنویت و باورهای مذهبی: داشتن باورهای مذهبی و معنوی می تواند به بیماران کمک کند تا با شرایط دشوار زندگی کنار بیایند.
5. سبک زندگی سالم: داشتن سبک زندگی سالم مانند تغذیه مناسب، ورزش و خواب کافی می تواند به افزایش تاب آوری بیماران کمک کند.
مطالعات متعددی در زمینه تاب آوری و تالاسمی انجام شده است. این مطالعات به بررسی ارتباط بین تاب آوری و متغیرهای مختلف در بیماران پرداخته اند.
یک مطالعه داخلی نشان داد که تاب آوری با کیفیت زندگی بیماران تالاسمی ارتباط مثبت و معناداری دارد. این مطالعه همچنین نشان داد که حمایت اجتماعی و خودکارآمدی به عنوان پیش بینی کننده های مهم تاب آوری در این بیماران هستند (خوشحال ، 1399).
مطالعه دیگری در ترکیه نشان داد که بیماران تالاسمی با تاب آوری بالاتر، سطح اضطراب و افسردگی کمتری را گزارش می کنند. این مطالعه همچنین نشان داد که تاب آوری با کیفیت زندگی بیماران ارتباط مثبت دارد (Öztürk et al., 2021).
یک مطالعه در هند نشان داد که عوامل مختلفی مانند حمایت اجتماعی، خودکارآمدی و معنویت می توانند به افزایش تاب آوری بیماران تالاسمی کمک کنند. این مطالعه همچنین نشان داد که تاب آوری با کاهش استرس و افزایش کیفیت زندگی بیماران مرتبط است (Srivastava et al., 2019).
در مجموع، ادبیات تحقیق نشان می دهد که تاب آوری نقش مهمی در سازگاری و کیفیت زندگی بیماران دارد. عوامل مختلفی مانند حمایت اجتماعی، مدیریت استرس، خودکارآمدی و معنویت می توانند به افزایش تاب آوری این بیماران کمک کنند.

خاتمه کلام و جمع بندی
تالاسمی یک بیماری ژنتیکی است که می تواند عوارض جسمی و روانی متعددی را برای بیماران به همراه داشته باشد. در این میان، تاب آوری به عنوان یک عامل مهم در سازگاری و کیفیت زندگی بیماران مطرح شده است. تاب آوری به توانایی فرد در سازگاری مثبت با شرایط دشوار و تنش زا اشاره دارد.
مطالعات نشان داده اند که عوامل مختلفی مانند حمایت اجتماعی، مدیریت استرس، خودکارآمدی و معنویت می توانند به افزایش تاب آوری بیماران تالاسمی کمک کنند. همچنین، تاب آوری با کاهش استرس و افزایش کیفیت زندگی بیماران مرتبط است.
خاطره اکبری در خانمه این مطلب آورده است بنابراین، توجه به عوامل موثر بر تاب آوری یا resiliency و ارائه مداخلات مناسب می تواند به بهبود وضعیت این بیماران کمک کند.