واژه آنورگاسمی به معنی فقدان ارگاسم است

واژه آنورگاسمی به معنی فقدان ارگاسم است.

این حالت هم در مردان دیده می­شود و هم در زنان. آنورگاسمی در مردان، معمولا «کژکاری ارگاسمیک مرد[1]» نامیده می­شود.

 در ایجاد این حالت هم عوامل جسمی و هم عوامل روانشناختی، هر دو موثر می­باشند. 

تعریف مرسوم کژکاری ارگاسمیک مرد شامل طیفی از اختلالاتی است که در آن انزال[2]به تاخیر افتاده یا اصلا ایجاد نمی­شود.

 هرگونه بیماری، مصرف دارو، یا جراحی که عملکرد نرمال مغز یا نخاع یا اعصاب مربوطه را مختل نماید می­تواند منجر به کژکاری ارگاسمیک مرد شود.

 یکی از گروه­های دارویی که مانع از ایجاد ارگاسم می­شوند [3]SSRT ها (مهارکننده­های انتخابی باز جذب سروتونین) که برای افسردگی تجویز می­گردند، می­باشند.

آنورگاسمی در زنان عبارت است از: «فقدان ارگاسم که به طور آشکار شامل کاهش شدید احساس ارگاسم یا تاخیر قابل ملاحظه در تجربه ارگاسم در پاسخ به هرگونه تحریک». کارشناسان، آنورگاسمی زنان را در سه گروه طبقه بندی می­کنند: اولیه، ثانویه، موقعیتی. 

زمانی تشخیص آنورگاسمی اولیه گذاشته می­شود که زن هیچگاه در پاسخ به تحریک، ارگاسم را تجربه نکرده است. در آنورگاسمی ثانویه، زن قبلا تجربه ارگاسم را داشته، اما در حال حاضر آن را تجربه نمی­کند. آنورگاسمی موقعیتی مربوط به شرایطی است که زن در آن شرایط می­تواند ارگاسم را تجربه کند یا نکند- مانند توانایی زن در تجربه ارگاسم در حین خودارضایی[5] و عدم توانایی در تجربه ارگاسم در حین تماس با شریک جنسی. به عقیده پژوهشگری به نام ریموندروزن[6]، آنورگاسمی یک مشکل شایع است که 24 تا 37 درصد زنان را درگیر می­کند.

درمان آنورگاسمی شامل ترکیبی از معاینات پزشکی توسط یک متخصص (مطالعه تاریخچه مصرف دارو در بیمار و تجویز آزمایشات لازم) و استفاده از رفتار درمانی[7]است.

 درمان­های رفتاری نتایج موثری در درمان آنورگاسمی مردان و زنان داشته است.

 این درمان­ها شامل تمرینات تمرکز ذهن (برای افزایش تدریجی آرامش در شخص برای آماده شدن جهت نزدیکی بدنی)، استفاده از دستگاه­های لرزنده (ویبراتور[8]) برای تحریک شخصی تحت نظر درمانگر برای رسیدن به ارگاسم، ورزش­های کگل[9](برای تقویت ماهیچه­های لگنی) و فیزیوتراپی می­باشند.

در صورتی که آنورگاسمی به علت داشتن سابقه سوء استفاده جنسی، نگرانی، ضربه­های روحی یا جسمی، مشکلات ارتباطی و عدم اعتماد به همسر ایجاد شده باشد، درمان­های رفتاری موثر می­باشند.

ساده ­ترین و مفیدترین درمان برای افرادی که به آنورگاسمی مبتلا می­باشند این است که در ابتدا سوالاتی از فرد مبتلا پرسیده شده و اطلاعات مفیدی به دست آید. ارگاسم در نتیجه برانگیختگی نواحی مختلفی از بدن یعنی آلت تناسلی مرد، چوچوله، مهبل، نقطه جی[10]، گردن رحم، پروستات، نوک پستان­ها، پستان­ها و مقعد و همچنین از طریق تحریکات بینایی، شنوایی، تصورات ذهنی و تخیل ایجاد می­شود.

 نکته حائز اهمیت در این جا این است که: اگر حتی فردی توسط همسر خود به اندازه کافی تحریک می­شود اما نمی­تواند به ارگاسم برسد، باز هم می­تواند فقط با داشتن یک نزدیکی دلنشین، لذت و رضایت بالایی را تجربه نماید.

[1] . Male Orgasmic Dysfunction

[2] . Ejaculation

[3] . Selective Serotonin Reuptake Inhibitors

[4] .Orgasmic Disorder

[5] . Masturbation

[6] . Raymond Rosen

[7]. Behavioral Therapy

[8] . Vibrator

[9] . Kegel Exercises: ورزش­های کگل ورزش­هایی برای تقویت عضلات حمایت کننده مجرای ادراری، مثانه، رحم و راست روده هستند. مبدع این ورزش­ها آرنولدکگل متخصص زنان است که در دهه 1940 این ورزش ها را برای کمک به درمان بی اختیاری پس از زایمان ابداع کرد. 

[10]. G Spot: نقطه جی، ناحیه­ ای درست در پشت استخوان شرمگاهی زن است که به نظر می­رسد در تحریک جنسی در زنان اثرگذار می­باشد. 

برگزفته از کتاب راهنمای پاسه به سوالاتی در باره ارگاسم