توانایی حل مساله،اتخاذ تصمیم و خلاقیت در سازمان

 ما میدانیم که در عصر حاضر افزایش توانایی فرد برای حل مشکلات و تصمیم گیری در همه سازمان ها به صورت امری ضروری درآمده است. حل مسئله شامل حل اختلاف بین وضعیت موجود و هدف مورد نظر است وموانعی که باعث ایجاد اختلاف می شوند ممکن است شناخته شده یا ناشناخته بمانند. ممکن است مشکل کاملا جدید باشد یا وضعیت راه حل مشخصی نداشته باشد.از سوی دیگر، تصمیم گیری شامل انتخاب از بین گزینه های احتمالی به منظور دستیابی به نتایج یا اهداف مورد نظر است.تصمیم گیری و حل مسئله رویکردهای مشابهی در تعریف یک موقعیت معین، ساختارهای یکسان، روش های جمع آوری و تجزیه و تحلیل اطلاعات، و انتخاب گزینه های ممکن برای اجرا دارند.عمده شباهت بین تصمیم گیری و حل مسئله این است که هر دو مفهوم با هدف بهبود وضعیت فعلی و رسیدن به اهداف تعیین شده هستند.هر دو فرآیند حل مسئله و تصمیم گیری نیاز به شناسایی واضح موقعیت دارند. با این حال، باید تشخیص داد که ممکن است وضعیت روشنی وجود نداشته باشد. این موارد ممکن است در شرایطی وجود داشته باشد که مشکل در چندین بخش در یک سازمان قرار دارند.خلاقیت جزء حل مسئله و تصمیم گیری است. اما، این رویکردها نتوانسته اند خلاقیت را در مدل های خود در نظر بگیرند. خلاقیت متکی به استراتژی های مختلف تفکر است. می توان خلاقیت را در مراحلی مشاهده کرد که سعی در کشف یا تعریف یک موقعیت دارند. و شامل تمام مراحل تصمیم گیری و حل مسئله نمی شود. در عوض، تصمیم گیرندگان باید اطمینان حاصل کنند که ایده خلاقانه یک رویکرد معتبر در مرحله برنامه ریزی از طریق انجام یک تحلیل منطقی به منظور اثبات آن است.خلاقیت برای فرآیندهای تصمیم گیری و حل مسئله مهم است. به نقد ایده های موجود، نوآوری، تولید ایده های جدید، جمع آوری و ارزیابی اطلاعات و تسهیل تغییرات کمک می کند.تصمیم گیرندگان می توانند از استراتژی های مختلفی برای تولید ایده های خلاقانه استفاده کنند.بنابراین افراد برای خلاقیت نیاز به دانش دارند. خلاقیت مستلزم دانشی است که از رشته ها و منابع مختلف سرچشمه می گیرد. علاوه بر این، تکنیک های مختلفی مانند طوفان فکری و انتقاد نیز میتوانند در توسعه ایده های خلاقانه بکار برده شوند. 

---