مفهوم سازی نوآوری سازمانی

نوآوری را می توان در سطح فردی، گروهی، سازمانی، صنعتی یا ملی مورد مطالعه قرار داد. مفهوم سازی نوآوری سازمانی، دامنه تعریف، اهداف تحقیق و رویکردهای محققان تحت تاثیر این سطوح تحلیل قرار می گیرد. بسیاری از ادبیات اولیه بر نوآوری در سطح فردی متمرکز شده و به پذیرش ایده ها و شیوه های جدید توسط افراد می پردازد. از دهه 1980، مطالعاتی برای شناسایی نحوه پذیرش نوآوری توسط سازمان ها و بررسی رابطه بین متغیرهای سازمانی خاص و نوآوری سازمانی انجام شد. این آغاز علاقه فزاینده به نوآوری هم در داخل و هم توسط سازمان ها، یعنی نوآوری سازمانی بود. با توجه به اهمیت نوآوری به عنوان یک ضرورت برای اثربخشی، تکامل، بقا و رقابت پذیری سازمان ها مطالعات متعددی دیگران را تشویق به شناسایی عوامل افزایش و تسهیل نوآوری سازمانی کرده است.

نوآوری عبارت است از عملی و کاربردی ساختن افکار و اندیشه های نو ناشی از خلاقیت، به عبارت دیگر، در خلاقیت اطلاعات به دست می آید و در نوآوری، آن اطلاعات به صورت های گوناگون عرضه می شود. سازمان های موفق،سازمان هایی هستند که خلاقیت و نوآوری، نوک پیکان حرکت آنان را تشکیل می دهد. 

سازمانی که خلاقیت و نوآوری نداشته باشد، نمی تواند بقا یابد و در طول زمان از صحنه محو می شود؛ به عبارت دیگر، نتایج نوآورانه بیشتر شبیه به یک اتفاق هستند.بنابراین نوآوری به عنوان عامل مهم و حیاتی برای سازمانها به منظور ایجاد ارزش و مزیت رقابتی پایدار در محیط پیچیده و متغیر امروزی می باشد. سازمانها با نوآوری بیشتر، در پاسخ به محیط های متغیر و ایجاد و توسعه قابلیت های جدیدی که به آنها اجازه دهد به عملکرد بهتری برسند موفق تر خواهند بود.

فرایند نوآوری شامل کسب ، انتشار، استفاده از دانش جدید و موجود می باشد. نوآورپذیری یک سازمان دقیقا با توانایی آن سازمان در استفاده و به کار بردن منابع دانش خود مرتبط است . 

مطالعات اخیر ادعا کرده اند که اگر یک سازمان نتواند نوآوری خود را حفظ کند، با شکست مواجه خواهد شد. کانتز ( 1989) نوآوری را فرایند گردآوری هر نوع ایده جدید و مفید برای حل مسئله می خواند و معتقد است که نوآوری شامل شکل گرفتن ایده، پذیرش و اجرای آن است . نوآوری اختراع تازه ای از دانش یا توسعه اطلاعات تازه نظیر مفهوم، تئوری یا فرضیه است ؛ به عبارت دیگر، نوآوری به معنای چیزی جدید برای استفاده است . نوآوری سازمانی مستلزم تبدیل ایده به اشکال قابل استفاده سازمانی است و این ایده برای پیشبرد عملکرد سازمانی مورد استفاده قرار می گیرد. 

به طور کلی نوآوری ، مجموعه ای از دانش ، ایده، روش ها و مهارت هایی است که می تواند به عنوان ویژگی های منحصر به فرد برای شیوه های تولید و رقابتی شرکت باشد. 

این تعریف نشان دهنده طیف وسیعی از نوآوری ها می باشد. در بازار جهانی ، شرکت باید توانایی شناسایی فرصت های جدید، توانایی طراحی مجدد فناوری را داشته باید.مطالعات انجام شده بر نوآوری ، پنج نوع نوآوری را نشان می دهد: نوآوری افزایشی محصول، نوآوری افزایشی فرآیند، نوآوری محصول رادیکال، نوآوری فرآیند رادیکال و نوآوری اداری .یادگیری سازمانی و توانمندسازی ساختاری یک انتخاب داوطلبانه و میانجی مهم برای ارزیابی و شکل دادن به اقداماتی است که می تواند به ایجاد نوآوری سازمانی کمک کند.