صعود و نزول نور آگاهی

[قرآن کریم]

فاطر : 10 - من کان یرید العزه فلله العزه جمیعا الیه یصعد الکلم الطیب و العمل الصالح یرفعه و الذین یمکرون السیئات لهم عذاب شدید و مکر اولئک هو یبور

فاطر : 29 ان الذین یتلون کتاب الله و اقاموا الصلاه و انفقوا مما رزقناهم سرا و علانیه یرجون تجاره لن تبور

الفتح : 12 - بل ظننتم ان لن ینقلب الرسول و المومنون الی اهلیهم ابدا و زین ذلک فی قلوبکم و ظننتم ظن السوء و کنتم قوما بورا

***

[یزدانپناه عسکری]

«تبور»: در قرآن در توصیف انسان هایی آمده که زوال یافته اند.

البور: زمین نامزروع، و آن جمع بائر است. تباه و هلاک شده ی بی خیر (مذکر و مونث و مفرد و جمع آن یکسان است). این کلمه همواره مبنی بر کسر است. قالوا سبحانک ما کان ینبغی لنا ان نتخذ من دونک من اولیاء و لکن متعتهم و آباءهم حتی نسوا الذکر و کانوا قوما بورا – الفرقان/ 18

بورا : عقیم و هرس شده و ضعیف نگاه داشته شده. و مدلول ذهنی آن بر نابودی تابش نفس خود، مرثیه خواندن و شیون نمودن است. (بورا الرجل)

ا لم تر الی الذین بدلوا نعمت الله کفرا و احلوا قومهم دار البوار – ابراهیم/ 28 (متمتع نعمت حیات و نور آگاهی نشدند و در تنکار رکود کفر و دار البوار نیستی و نابودی قرار گرفتند.

___________

البوارز«به صیغه ی جمع»: آنچه از روی پوست نمایان باشد. (فرهنگ لاروس جلد اول، تالیف دکتر خلیل جر، ترجمه دکتر سید حمید طبیبیان – تهران : امیرکبیر 1387. ص 495) 12:277