✍باچه کسانی و چگونه درد دل کنیم ؟

وقتی ما حرفی را به کسی می زنیم یا با او درد دل می کنیم یا مشکلی را با کسی مطرح میکنیم، اولین انتظاری که از طرف مقابل داریم شنیدن درست و کامل حرفهایمان است و بعد انتظار داریم که حرفهایمان رو باور کند و در نهایت یک واکنش مناسب نشان بدهد.

 مثلا با ما همدردی کند یا از ما حمایت کند و یا راه حلی رو به ما نشان بدهد. 

حالا فرض کنید یک نفر از ما مورد آزار جسمی یا روانی شریک عاطفی یا پدر یا برادرش قرار گرفته باشد.

احتمالا اولین کسانی که مورد اعتماد ما هستند و قصد داریم در مورد مشکل پیش اومده با آنها صحبت کنیم، یکی دیگر از اعضای خانواده مثل مادر، خواهر، پدر و ... است

خب چه انتظاری از آنها داریم؟

قطعا انتظار نداریم که حرفهایمان را باور نکنند

یا دوست نداریم که مورد بی مهری و سرزنش آنها قرار بگیریم

یا احیانا توسط آنها مسخره شده و یا مورد نقد قرار بگیریم

چون در این صورت نه تنها اعتمادمان را به اعضای خانواده از دست می دهیم، بلکه احساس بی پشتوانگی و تنهایی و استیصال هم به درد قبلی ما اضافه خواهد شد.

یادمان باشد که اگر در خانواده کسی از رفتار سلطه گرایانه و یا خشونت آمیز علیه خودش برای ما واقعه ای رو بازگو کرد، لازمه که به او اطمینان و آرامش بدهیم که 

۱. حرفهایش شنیده می شود.

۲. از اینکه با ما حرف زده و به ما اعتماد کرده خطری او را تهدید نمی کند.

۳. او را می فهمیم و درک می کنیم

۴. در صورت نیاز به سرپناه و یا حمایت فیزیکی، در امان خواهد بود

۵. کمک کنیم تا با تکنیک های کنترل استرس و هیجان خود را آرام تر کند

۶. برای پیدا کردن راه حل مناسب و عبور از بحران در کنار ش هستیم

۷. آموزش های لازم را به او منتقل می کنیم.

۸. از افراد توانا در حل موضوع راهنمایی می خواهیم.