آن دائم و ادراک سرمدی آدمی

آن دائم امتداد حضرت الهیت است که در آن ازل در ابد مندرج است. هر آنی از آن ها مجموع ازل و ابد است و بدان باطن و اصل زمان گفته می شود. آن همیشه دائمی و سرمدی بر حال خودش ثابت و بر قرار است. و گاهی نیز به مقام عندیت (نزد او) نسبت داده می شود، چنانکه فرمود: نزد پروردگارت نه شب است و نه روز، لیس عند ربک صباح و لا مساء . (1)

آن دائم نفس رحمانی است و به معنی امتداد ازلی است که مندرج در ابد است و ازل و ابد متحد و در وقت حاضرند. (2)

غلامحسین ابراهیمی دینانی در خصوص توضیح در هم تنیدگی آن دائم با آن سیال می گوید:

«آن سیال» همواره می گذرد و پیوسته نیز باقی است. گذشتن و باقی ماندن با یکدیگر تقابل دارند ولی در «آن سیال» این دو امر متقابل اتحاد پیدا می کنند. (3)

***

[یزدانپناه عسکری]

تداوم و تجدید ارسال «آن سیال» از سرمنشا و تداوم پذیرش و ادراک «آن ارسالی » توسط انسان به عنوان گیرنده و تبدیل «آن ارسالی» به تجربیات ادراک شده و تعبیرش به عنوان دنیای شناخته به اشتباه یا بر اساس عرف به عنوان حال نرمال یا «ملکه» شناخته می شود و در صورت هر گونه تغییر در میزان دریافت «آن ارسالی»، از این تغییر در دریافت به عنوان «حال ، حس ، حال لحظه ای، اشراق، آن »، تعبیر می گردد.

***

[سهراب سپهری] (4)

Bodhi

آنی بود، درها وا شده بود.

برگی نه، شاخی نه. باغ فنا پیدا شده بود.

مرغان مکان خاموش، این خاموش، آن خاموش. خاموشی گویا شده بود.

آن پهنه چه بود: با میشی، گرگی همپا شده بود.

نقش صدا کم رنگ، نقش ندا کم رنگ. پرده مگر تا شده بود؟

من رفته، او رفته، ما بی ما شده بود.

زیبایی تنها شده بود.

هر رودی ، دریا، هر بودی بودا شده بود.

***

[اسرارالتوحید]

هر که بدان قدر که ریاضت می کند حجاب برمی خیزد [تغییر در دریافت آن ارسالی ، حال، اشراق] و این حدیث روی نماید اما باز در حجاب می شود [برگشتن به حالت نرمال] هرچه باز در حجاب شد هنوز تمام نبود و ما این سخن نه از شنوده می گوییم - بلک از آزموده می گوییم

در آن وقت که شیخ ما ابوسعید، استاد ابوعلی دقاق را قدس الله روحه العزیز بدید، یک روز بهم نشسته بودند، شیخ ما از استاد بوعلی سوال کرد که استاد، این حدیث ور دوام بو؟ استاد گفت: نه، شیخ ما سر در پیش افکند، ساعتی بود، سر برآورد و دیگر بار گفت: این حدیث ور دوام بو؟ استاد گفت: نه. شیخ ما دیگر بار سر در پیش افکند، چون ساعتی بگذشت باز سر برآورد و سدیگر بار سئوال کرد که ای استاد این حدیث ور دوام بو؟ استاد بوعلی گفت: «اگر بود نادر بود». شیخ ما دست به می زد و می گفت: این از آن نادرهاست. (5)

_________

1- ترجمه اصطلاحات الصوفیه ، فرهنگ اصطلاحات عرفان و تصوف ، شیخ عبدالرزاق کاشانی ، ترجمه محمد خواجوی – تهران: مولی 1387 ص 10 .

طریحی، فخرالدین بن محمد، مجمع البحرین، جلد 2، مرتضوی - ایران - تهران، چاپ: 3، 1375 ص 382.

2- سید جعفر سجادی، فرهنگ معارف اسلامی، جلد 1، انتشارات دانشگاه تهران - تهران، چاپ: سوم، 1373 ص 20

اصطلاحات صوفیه خطی شماره 775.

3- دفتر عقل و آیت عشق،غلامحسین ابراهیمی دینانی،جلد سوم، انتشارات طرح نو 1389 ص 306

4- هشت کتاب ، سهراب سپهری – تهران : انتشارات طهوری 1385

5- اسرارالتوحید فی مقامات الشیخ ابی سعید تالیف محمد بن منور ابی سعد بن ابی طاهربن ابی سعید میهنی ،بخش اول مقدمه ، تصحیح و تعلیقات دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی – تهران : انتشارات آگاه 1385 ص 51