چرا گردشگری در تبریز رو به افول است؟!

نقطه مغفول گردشگری

نخست اینکه؛

پندار مدیران شهری تبریز از پدیده گردشگر(ی)، «دیدن صرف» از فضاهای شهری است و وقتی از تامین زیرساختهای لازم صحبت میشود، رفع نیازها فقط به «امنیت» و «نیازهای زیستی» گردشگران محدود میشود!

نقطه مغفول حوزه گردشگری تبریز، عدم شناخت از «ماهیت سفر» است.

توجه به گردشگر(ی) امری فرامادی است، و آن توجه به معنویت است.

ادراک گردشگر، نه یک ادراک حسی، بلکه «ادراک معنوی» با جهان درون و بیرون است. سطح دریافتی که تمامی جوانب محیطی، درونی، اجتماعی و حسی و... را دربر میگیرد!

در دو دهه اخیر، مدیران شهری تبریز به جای ارتقاء داشته های فرهنگی و تاریخی تبریز، گردشگران را به سمت فضاهای لوکس [و بی هویت] همچون لاله پارک سرازیر کردند و همین عامل باعث از بین رفتن ادراک و ادراک معنوی در گردشگر (ی) شده و عامل مهی در افول این حوزه است!

دوم؛

سفر ماهیتی معنوی دارد و گردشگری هم خود، فرهنگ محسوب میشود و اساسا در بستر فرهنگ رخ میدهد و هدف اول گردشگری وجه فرهنگی-اجتماعی و معرفتی آن است!

وقتی هدف اصلی گردشگری را درامد اقتصادی قرار دهند، نتیجه امر افزایش سفر بدون درامد خواهد بود! کما اینکه در سالهای اخیر به دلیل افزایش کاذب سفرها به تبریز، فقط ترافیک شهری تبریز دچار اختلال شده و امری به نام گردشگری همچنان مغفول مانده است!

لذا برای جذب گردشگر، ابتدا باید یک نهاد متولی پیدا کنیم که فرهنگ این شهر را صحیح و بدون لکنت بیان کند!

سوم؛

گرانفروشی خدمات گردشگری...!

یکی از مشکلاتی که در سالهای گذشته همواره نادیده گرفته شد، گرانفروشی خدمات گردشگری است!

برای اقتصادی کردن گردشگری تبریز، ابتدا باید زیرساخت ها ارزان می شد!

اما چنین نشد!

اکنون، ما ماندیم و گردشگری و مدیریت گردشگری و رونق گردشگری تبریز که رو به افول است و همچنان اهمیت آن درک نمیشود!